Δεν είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνεται ότι η έλλειψη σωστής κρατικής πολιτικής επαγγελματικού προσανατολισμού καταδικάζει τους νέους να παραπαίουν επαγγελματικά.
Δεν είναι επίσης δικαιολογία ότι σε μια ανοικτή οικονομία πρέπει οι νέοι να επιλέγουν οι ίδιοι ελεύθερα την επαγγελματική τους κατεύθυνση. Αν μη τι άλλο, η κτηθείσα εμπειρία και τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής έπρεπε να σωφρονίσουν όλους όσοι οδηγούν τους νέους στην παγίδα της ανεργίας και της υποαπασχόλησης.
Σε μια σύγχρονη οικονομία απαιτείται προγραμματισμός από το ίδιο το κράτος το οποίο υπεύθυνα πρέπει να κατευθύνει σε κλάδους σπουδών που βάσει των τοπικών δεδομένων χρειάζεται η Κύπρος. Επαγγέλματα δηλαδή που σήμερα ή στο εγγύς μέλλον αποτελούν προϋπόθεση για την σωστή ανάπτυξη του ίδιου του κράτους. Πώς αποτιμάται σήμερα το έργο των υπηρεσιών επαγγελματικού προσανατολισμού; Η απάντηση διαμορφώνεται από το παραγόμενο αποτέλεσμα και ακούει στο όνομα «πλήρης αποτυχία».
Αποδεικνύεται ότι το ίδιο το κράτος αδυνατεί να κατευθύνει ό,τι καλύτερο διαθέτει σε ανθρώπινο δυναμικό και να του παραδώσει τα ηνία για σωστή ανάπτυξη. Αποτελεί παράλληλα ουτοπία να περιμένει κάποιος από τα ίδια τα ακαδημαϊκά ιδρύματα της Κύπρου με τις ιδιαιτερότητες τους να το πράξουν. Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι:
1.Τα πανεπιστήμια και οι ανώτερες σχολές της Κύπρου προσφέρουν ένα ευρύ φάσμα σπουδών, πολλών όμως αχρείαστων για την κυπριακή πραγματικότητα.
2.Τα μεν κρατικά πανεπιστήμια, πλαισιωμένα με πολλούς δημόσιους υπαλλήλους, αντικειμενικά δημιουργούν και στοιβάζουν ανέργους αφού λίγο-πολύ συνεχίζουν με τους ίδιους κλάδους όπως πρωτοξεκίνησαν. Καμιά ευελιξία ενώ ασχολούνται μόνο με ελληνόφωνους φοιτητές. Εάν τολμούσαν να διαγράψουν κάποιους ξεπερασμένους για την Κύπρο κλάδους σπουδών ίσως να έπρεπε να απολύσουν προσωπικό. Απαγορευτική πρακτική στην Κύπρο και ως εκ τούτου αδύνατο! Η Κύπρος και οι νέοι της φυσικά πληρώνουν το τίμημα.
3.Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια εμπλουτίζονται με νέους κλάδους σπουδών ενώ μπορούν ταυτόχρονα να διαφοροποιήσουν ή και να διαγράψουν κλάδους σπουδών. Η έλλειψη κρατικής οικονομικής στήριξης και η ως εκ τούτου στόχευση σε φοιτητές, ντόπιους ή ξένους, επί πληρωμή αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Ενδεχομένως προέχουν οι επικερδείς για τους ίδιους τους ιδιοκτήτες κλάδοι σπουδών.
Ως εκ των πιο πάνω, για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ότι, ενώ η αφρόκρεμα της πατρίδας μας οδηγείται στον ξενιτεμό, τόσο το παρόν όσο και το μέλλον ανήκουν, όπως και πριν, στις μετριότητες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Κύπρο.
