Ανατρεπτική συνέντευξη με τον εκπρόσωπο τύπου του ΔΗΚΟ Πάφου , Κωνσταντίνο Πογιατζή.

Τι λέει για την οικονομία, τους νέους, την ανεργία, τα σκάνδαλα και την διαφθορά αλλά και με ποιους τρόπους θα απαλλαγούμε από παθογένειες του αναχρονιστικού συστήματος.

Πως βλέπουν οι νέοι σήμερα την κατάσταση στην Κύπρο έτσι όπως εξελίσσονται τα γεγονότα;

Οι νέοι ανέκαθεν αποτελούσαν την πρώτη γραμμή των αλλαγών και της εξέλιξης της κοινωνίας. Μέσα από τον νεανικό αυθορμητισμό, την κριτική σκέψη και την όρεξη για δουλειά, πάντοτε τα νιάτα συν διαμόρφωναν το κοινωνικό-πολιτικό αλλά και οικονομικό γίγνεσθαι. Δυστυχώς αυτή την εποχή οι νέοι νιώθουν δικαιολογημένα απογοητευμένοι και περιθωριοποιημένοι από το κοινωνικό σύνολο και τον ρόλο που διαδραματίζουν μέσα σε αυτό. Βλέπουμε όλο και περισσότερους νέους, να μεταναστεύουν στο εξωτερικό ή να φεύγουν για σπουδές και να μην επιστρέφουν. Βλέπουμε νέους να τους εκμεταλλεύονται οικονομικά, αδυνατώντας να αυτονομηθούν. Η κοινωνία χάνει το ”ατού” της και κατεπέκταση το μέλλον της, καθώς οι νέοι αποτελούν τον πιο παραγωγικό κομμάτι του ανθρώπινου δυναμικού. Οι νέοι νιώθουν οργή, θυμό και αγανάκτηση δικαιολογημένα.

Σκάνδαλα, σήψη και δυσοσμία, καταβαράθρωση θεσμών και αξιών είναι τα χαρακτηριστικά των τελευταίων ετών στην Κύπρο.

Πράγματι τα τελευταία χρόνια με την τεράστια οικονομική κρίση που επηρεάζει την ολόκληρη την Κύπρο, σωρεία σκανδάλων αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο. Η Διαφθορά και διαπλοκή φαίνεται να αποτελούν τον κανόνα… αντί την εξαίρεση. Η ”Δυσωδία” αναδίδει σε πολλούς και σημαντικούς τομείς. Η οικονομική κρίση έχει ”ξεγυμνώσει” πολλές άλλες αδυναμίες της Κυπριακής κοινωνίας. Μετά από την κατάρρευση της φαινομενικής οικονομικής ευμάρειας πλέον μιλούμε για πολυδιάστατη κρίση σε θεσμούς και αξίες. Εννοώ η αποκάλυψη σκανδάλων διαδέχεται η μια την άλλη επικρατεί μια ατιμωρησία και μια απροθυμία ανάληψης και απόδοσης ευθυνών. Βλέπουμε ερευνητικά πορίσματα να υιοθετούνται κατά του δοκούν ή να αγνοούνται, πχ. το πόρισμα την κατάρρευση της οικονομίας, για τον Συνεργατισμό κα.

«Φοβάμαι ότι αρχίσαμε ως κοινωνία να συνηθίζουμε το πρόσωπο του τέρατος της δημοσίας ζωής και συνεπώς… να το ανεχόμαστε ..»!!

Τι σε φοβίζει;

Θα επικαλεστώ τον Μάνο Χατζηδάκη. Φοβάμαι ότι αρχίσαμε ως κοινωνία να συνηθίζουμε το πρόσωπο του τέρατος της δημοσίας ζωής και συνεπώς… να το ανεχόμαστε! Δυστυχώς η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα «ζώα» στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική και πρέπει να παραμείνει αποκρουστική, γιατί όταν το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε…γιατί όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει.

Ποιος είναι ο ρόλος των κομμάτων στην Κύπρο;

Τα κόμματα στην Κύπρο περνούν και αυτά την δική τους ”κρίση”… μια ”κρίση” αρχών και αξιών, καθώς σε ένα μεγάλο βαθμό έχουν αλλοτριωθεί από την αρχική εξυπηρέτηση των σκοπών ίδρυσης τους. Από ιδεολογικά και ανθρωποκεντρικά και παραγωγή πολιτικής έχουν μετατραπεί σε πελατειακά, ρουσφετολογικά και θηριοπαραγωγικά! Πλέον τα κόμματα έχασαν την ταυτότητα τους και την πειστικότητα τους στην κοινωνία και ιδιαίτερα σε ικανούς νέους, που πλέον βλέπουν τα κόμματα και την πολιτική ως ένα βούρκο που προσφέρει ευνοϊκές ευκαιρίες ανέλιξής σε γλοιώδη και κατά βάση ανίκανους πολιτικάντηδες που τους βλέπουμε, διαβάζουμε και παρακολουθούμε καθημερινά. Φαινόμενο που πρέπει να μας προβληματίσει. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν αφορά όλους τους κομματικούς χώρους, πολιτικούς και τα κομματικά στελέχη αλλά για μια μερίδα που δυστυχώς αμαυρώνει την πολιτική σκηνή συντελώντας στο φαύλο κύκλο της πολιτικής ανηθικότητας. Συνεπώς η ”εξάλειψη” αυτής της ”κρίσης” επέρχεται μόνο μέσα από την έρευνα, την συμμετοχή, και κυρίως την ανάληψη προσωπικής και συλλογικής ευθηνής και προπάντων την σωστή μας κρίση.

Οι πολιτικοί έχουν απογοητεύσει τελευταία πολύ τον Κυπριακό λαό και τυγχάνουν μεγάλης απαξίωσης από τους πολίτες. Συμφωνείτε; Γιατί συμβαίνει αυτό;

Είναι γεγονός ότι σήμερα, δυστυχώς οι πολιτικοί έχουν απογοητεύσει γιατί έχουν κατεβάσει το επίπεδο του υψηλού λειτουργήματος της προσφοράς στα κοινά σε ένα επίπεδο ενός βιοποριστικού κερδοφόρου επαγγέλματος. Φυσικά ούτε στο παρελθόν στη πολιτική δεν υπήρξαν «τάγματα Αγγέλων» αλλά σήμερα όμως ούτε καν τα προσχήματα δεν τηρούνται. Σε πολλές περιπτώσεις για να αναδειχτεί να γίνει κανείς πολιτικός δεν χρειάζεται πια να είναι σοβαρός, μελετημένος και να έχει να πράξει κοινωφελή έργο αλλά αρκεί να λαϊκίζει, να είναι εύπορος, γνωστός, να έχει δίψα για ανέλιξη, έλλειψη ευαισθησίας χωρίς καμιά ουσιαστική και πρακτική προσφορά. Όταν μάθουμε να ψηφίζουμε με σωστά κριτήρια, τότε θα έχουμε και σωστή Δημόσια Διοίκηση, οφείλουν οι πολίτες να καταλάβουν ότι αυτοί έχουν την δύναμη στα χέρια τους για να προωθήσουν ή να αποβάλουν κάποιον από την πολιτική ζωή.

Η Πάφος έχει δεχτεί ένα πολύ σοβαρό πλήγμα από τα σκάνδαλα και μας έχουν οδηγήσει χρόνια πίσω.

Δυστυχώς η πόλη μας ταυτίστηκε στην συνείδηση των πολίτων ότι η Πάφος αποτελεί το κέντρο της σήψης και τις διαφθοράς. Πραγματικά οι αποκαλύψεις των οικονομικών σκανδάλων έχουν πληγώσει τον κάθε Παφίτη και την κάθε Παφίτισσα. Είμαι σίγουρος ότι ο καθένας από εμάς αναρωτιέται μέχρι που έχει φτάσει η σήψη και η διαφθορά. Είναι πρωτόγνωρο στην Κύπρο να βλέπουμε πολιτικούς αξιωματούχους αλλά και δημοσιά πρόσωπα να οδηγούνται στα δικαστήρια και να καταδικάζονται. Τα σκάνδαλα όμως αυτά αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου μπροστά σε σκάνδαλα εκατοντάδων εκατομμύριων ή δισεκατομμυρίων που αφορούν άλλες μεγαλύτερες πόλεις. Η πόλη μας δεν είναι η Πάφος των σκανδάλων και τις διαφθοράς, αλλά η Πόλη του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και του Στέλιου Κυριακίδη. Είναι η Πάφος του Αθλητισμού, του Πολιτισμού και των Γραμμάτων.

«Οι νέοι μας είναι απογοητευμένοι και περιθωριοποιημένοι από το κοινωνικό σύνολο» .

Η ανεργία έχει τους νέους μας με αποτέλεσμα να μεταναστεύουν σε άλλες χώρες για ένα καλύτερο μέλλον.

Ενώ η Κυβέρνηση βροντοφωνάζει ότι βγαίνουμε από την οικονομική κρίση, το μνημόνιο και ότι οι δείκτες ευημερούν, οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νέοι υποφέρουν. Η φτώχια και η πείνα, η καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας έχει μπει για τα καλά στο ”πετσί” της Κυπριακής οικογένειας. Το μέλλον της νεολαίας μας διαγράφεται δυσοίωνο και η μόνη διέξοδος από την ανεργία φαντάζει δυστυχώς η μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό. Αυτό καταδεικνύουν στατιστικές μελέτες. Σύμφωνα με τις έρευνες αυτές, η θέση των νέων σήμερα χειροτερεύει αφού πλήττονται από την αύξηση της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της ετεροαπασχόλησης και της εκμετάλλευσης της εργοδοτικής πλευράς. Ένα στους τρεις νέους είναι ”δηλώνει έτοιμος να μεταναστεύσει”. Φαινόμενο ακόμα πιο έντονο σε νέους με πλούσια ”βιογραφικά” καθώς νιώθουν ότι η Κύπρος αδυνατεί να τους αξιοποιήσει. Δημιουργώντας έτσι ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα τα οποία θα απασχολήσουν ”αύριο” τη πολιτεία είναι η πολυδιάστατη δημογραφική πρόκληση που αντιμετωπίζει σήμερα η Κύπρος. Ο δείκτης γονιμότητας έχει μειωθεί και είναι σήμερα γύρω στο 1,4 αντί του 2,1 το οποίο είναι αναγκαίο για την αναπλήρωση του πληθυσμού. Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί τεράστιες αρνητικές και αλυσιδωτές εξελίξεις σε ότι αφορά κοινωνικοοικονομικά ζητήματα.

Πως βλέπετε να βελτιώνεται το κλίμα;

Για να βελτιωθεί το κλίμα πρέπει η πολιτεία να τολμήσει ρηξικέλευθες τομές σε διαχρονικές παθογένειες του αναχρονιστικού συστήματος καθώς και να σχεδιαστεί και εφαρμοστεί ένας μακρόπνοος και επιστημονικός σχεδιασμός για την ισορροπημένη ανάπτυξη όλων των κλάδων της οικονομίας αλλά και να εφαρμοστεί Πράσινη Ανάπτυξη, αντιμετώπιση της αστυφιλίας, στροφή στην πραγματική οικονομία, Κάτι που δυστυχώς ουδέποτε πραγματοποιήθηκε. Βασικό στοιχείο πρέπει να είναι στοχευμένα η ώθηση της ανάπτυξης για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, εστιάζοντας σε επαγγέλματα του μέλλοντος όπως η ενέργεια, οι πράσινες και τις νέες τεχνολογίες, με παράλληλα προώθηση της καινοτομίας και της έρευνας. Παράλληλα πρέπει να δημιουργηθεί ένα πλέγμα κοινωνικής προστασίας για τους άνεργους και αρωγής για επανένταξη στην εργασία.

Έχεις μπει για τα καλά στην πολιτική. Πως θα αξιοποιήσεις την εμπλοκή σου αυτή και ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου , οι οποίες είναι θεμιτές για κάθε άνθρωπο.

Θα έλεγα καλύτερα ότι περισσότερο έχω εκφράσει από πολύ νωρίς τις ανησυχίες μου. θα τολμούσα να πω ότι πρώτα είμαι πολιτικοποιημένος και μετά κομματικοποιημένος. Με αυτό τον τρόπο προσδοκώ να δώσω την δυνατότητα σε όλους μας να καταθέσουμε σκέψεις, προβληματισμούς και προτάσεις και να συνδιαμορφόσουμε το μέλλον μας γιατί τα πολλά μυαλά, σκέφτονται καλύτερα από το ένα… Έχω την πεποίθηση ότι όταν οι άνθρωποι συμμετάσχουν ενεργά στα κέντρα λήψης αποφάσεων τότε μπορούμε να νιώθουμε πιο σίγουροι για το μέλλον μας, η ανοχή και η απραξία δεν άλλαζέ ποτέ τίποτε… γιατί οι αλλαγές γίνονται ”εκ των έσσω” και σε αυτό τον δρόμο θέλω να βαδίσω.