Αποτελεί ηθική δικαίωση η αύξηση της σύνταξης γήρατος σε πολεμιστές του 1974. «Εξευτελιστικό» το τιμητικό επίδομα. Κανένα επίδομα δεν μπορεί να αποτυπώσει το μέγεθος της προσφοράς, προς την πατρίδα.
Τα κενά και τις αδυναμίες που παρουσιάζονται σε σχέση με την παραχώρηση τιμητικού επιδόματος στους αγωνισθέντες, αιχμαλώτους και παθόντες κατά την περίοδο 1974 αλλά και την ανάγκη αναθεώρησης του ύψους του επιδόματος , επισημαίνει ο συμπολίτης μας , Χρίστος Ιωακείμ , τραυματίας πολέμου του 1974 . Σε επιστολή προς την Υπουργό Ζετα Αιμιλιανιδου επισημαίνει την προσφορά των πολεμιστών που αποτέλεσαν πρότυπα αυταπάρνησης και ηρωισμού. Που εγκαταλείφθηκαν στα πεδία των μαχών, που τραυματίστηκαν, συνελήφθησαν, αιχμαλωτίστηκαν, βασανίστηκαν. Που είδαν φίλους και συμπολεμιστές τους να χάνονται στα χαρακώματα, των οποίων η ζωή σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από πληγές που είναι χαραγμένες στο σώμα και κυρίως στην ψυχή τους.
Σύμφωνα με τον κ. Ιωακείμ , η Πολιτεία γύρισε προκλητικά, σχεδόν απαξιωτικά, την πλάτη σε όλους αυτούς μ ένα τιμητικό επίδομα για όσους πολέμησαν, αιχμαλωτίστηκαν ή τραυματίστηκαν το 1974, το οποίο ξεκινά από €5,70 και φθάνει τα €59,70 αναλόγως της σύνταξης. Τόσο φαίνεται ότι αποτιμά η Πολιτεία τα δεινά και την προσφορά αυτών των ανθρώπων προς την πατρίδα.
Αυτούσια η επιστολή.
«Έντιμη Κυρία Υπουργέ Ζέτα Αιμιλιανίδου
Αναφορικά με το τιμητικό επίδομα που εδόθη από την κυβέρνηση, το κράτος, στους πολεμιστές του 1974 ενάντια στη βάρβαρη και εγκληματική τουρκική εισβολή ενάντια στη πολυαγαπημένη μας πατρίδα, έχω να αναφέρω και εισηγηθεί τα πιο κάτω.
Οι Άνθρωποι, οι οποίοι πολέμησαν και έχυσαν ιδρώτα, ταλαιπωρήθηκαν, πείνασαν, δίψασαν, ξενύχτησαν με το δάχτυλο στη σκανδάλη του όπλου τους, υπέστησαν ψυχικά και σωματικά τραύματα, τα οποία τους συνοδεύουν και τους βασανίζουν μέχρι σήμερα σαράντα πέντε χρόνια μετά την τούρκικη εισβολή, όλοι αυτοί οι πολεμιστές του 1974, οι οποίοι ήρωες εν ζωή, πολέμησαν για την γλυκιά μας πατρίδα, την γλυκύτατη ελευθερία.
Δεν αγωνίστηκαν για να πάρουν επιδόματα, οικονομικά οφέλη. Αγωνίστηκαν για την πατρίδα και την ελευθερία, την Δημοκρατία.
Εφόσον, όμως, η Πολιτεία, η κυβέρνηση εν τη σοφία της αποφάσισε και έδωσε αυτό το τιμητικό επίδομα ζητιάνου – επαίτη σε αυτούς τους ανθρώπους που σήμερα είναι γέροντες ταλαιπωρημένοι, βασανισμένοι από τα προβλήματα του πολέμου και κατ’ επέκταση της ζωής, βασανιζόμενοι από καρκίνο, καρδιοπάθειες, ψυχολογικά, οικονομικά προβλήματα και άλλα, εισηγούμαι να δοθεί αύξηση το τιμητικό επίδομα .
Κυρία Υπουργέ , υπάρχουν πολεμιστές του 1974, τους οποίους η Σύνταξη Γήρατος είναι πιο λίγη από το ΕΕΕ και ζουν μέσα στη φτώχεια, τη μιζέρια, τις στερήσεις, την δυστυχία.
Δεν χρειαζόμασταν 4-5-6-7-8 χιλιάδες ευρώ το μήνα για να ζήσουμε. Μπορούμε να ζήσουμε και με πάρα πολύ λιγότερα, φτάνει να έχουμε στην καρδιά και στην ψυχή μας την αγάπη για τους συνανθρώπους μας και την πατρίδα μας. Τα αξιώματα όταν δεν συνοδεύονται με γενναίες πράξεις αγάπης και προσφοράς στους πάσχοντες συνανθρώπους μας και στην πατρίδα μας είναι κούφια και στείρα.
Είναι όπως την όμορφη γυναίκα, που είναι στείρα και δεν γεννά παιδιά. Είναι όπως τα δέντρα που δεν καρποφορούν.
Όλοι όσοι απολαμβάνουμε υψηλά αξιώματα, βασιλικούς μισθούς, πατρίδα και ελευθερία όση μας απόμεινε, το οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό στους πολεμιστές του 1974 ενάντια στην τουρκική εισβολή, οι οποίοι είναι ήρωες εν ζωή.
Έχετε ηθική, πατριωτική, συνειδησιακή, ανθρωπιστική υποχρέωση έναντι Θεού, πατρίδας και ανθρώπων να στηρίζεται δίκαια και ουσιαστικά αυτούς τους ανθρώπους. Είναι δίκαιο, σωστό, λογικό, επιβεβλημένο και εφικτό να δοθεί αύξηση σε όλους τους πολεμιστές του 1974, των οποίων η σύνταξη γήρατος είναι κάτω από το ΕΕΕ και να γίνει τουλάχιστον ίση με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι και πρέπει να είναι ζωντανά παραδείγματα προς μίμηση, ηρωισμό και αυτοθυσία για την πατρίδα μας, την ελευθερία μας για τις επόμενες γενιές. Δε θα κριθούμε από τα αξιώματα που έχουμε, ούτε από τους παχυλούς μισθούς που παίρνουμε, αλλά από τις πράξεις και τα έργα μας, την προσφορά μας προς την πατρίδα και τους πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Είμεθα όλοι περαστικοί και θνητοί. Μην το ξεχνάτε αυτό. Είμαι στη διάθεση σας για συζήτηση του όλου θέματος.
Αναμένω την απάντηση σας, την οποία θα δημοσιεύσω στις εφημερίδες και τις ενέργειες σας».
