“Η μεγαλύτερη συντεχνία των κυβερνητικών ιατρών, η ΠΑΣΥΚΙ, έχει προκηρύξει για τις 13/12, τρίωρη στάση εργασίας στα νοσοκομεία όλης της χώρας, ως μέτρο πίεσης προς την επίσημη πλευρά (Υπουργείο Υγείας και ΟΚΥπΥ) για την άμεση εισαγωγή μέτρων στήριξης των νοσοκομείων και των ιατρών.

Τα μέτρα θεωρούνται αναγκαία για να αναχαιτιστεί το κύμα φυγής των ιατρών από τα δημόσια νοσοκομεία. Σε αυτό συμφωνούν όλες οι πλευρές.

Ιστορικά, τα δημόσια νοσοκομεία αυτονομήθηκαν πριν από ένα ακριβώς χρόνο. Παρόλο που η επίσημη πλευρά είχε δεσμευθεί ότι της αυτονόμησης θα προηγείτο η γενική βελτίωση της δομής και του εξοπλισμού στα νοσοκομεία, εντούτοις εισήλθαμε στην αυτονόμηση χωρίς να έχει γίνει τίποτα. Ο νεοσύστατος ΟΚΥπΥ, ανέλαβε να φέρει σε πέρας τα υποσχόμενα από το Υπουργείο, μέτρα, αναβάλλοντας όμως την ημερομηνία υλοποίησης, από την 1η στη 2η φάση του ΓεΣΥ.

Την 1η Ιουνίου 2019, εισήλθαμε αισίως στη 1η φάση του ΓεΣΥ. Το Υπουργείο και ο ΟΑΥ κάλεσαν τον κόσμο να εγγραφεί στους προσωπικούς ιατρούς, κάτι που έγινε. Λόγω της υψηλής αμοιβής των προσωπικών ιατρών από τον ΟΑΥ, η πλειοψηφία των γενικών ιατρών του δημοσίου, αποχώρησε από τα νοσοκομεία για να συμβληθούν ως ιδιώτες με τον ΟΑΥ.

Αυτό οδήγησε στην κατάρρευση της δημόσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας και την αντικατάσταση της με την συμβεβλημένη με τον ΟΑΥ ιδιωτική πρωτοβάθμια ιατρική φροντίδα.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν ο ΟΑΥ και το Υπουργείο Υγείας κάλεσαν τους ειδικούς ιατρούς να συμβληθούν με τον ΟΑΥ για να προσφέρουν υπηρεσίες ειδικής ιατρικής στα πλαίσια του ΓεΣΥ. Η υψηλή αμοιβή που ο ΟΑΥ πρόσφερε στους ειδικούς ιατρούς για κάθε ιατρική πράξη, οδήγησε στη παραίτηση αρκετών ειδικών ιατρών από τα δημόσια νοσοκομεία για να συμβληθούν ως ιδιώτες με τον ΟΑΥ.

Το Υπουργείο και ο ΟΚΥπΥ στράφηκαν προς την Ελλάδα με σκοπό να αναπληρώσουν τους ιατρούς που παραιτήθηκαν από το δημόσιο, πεπεισμένοι πως η μισθολογική διαφορά με την Ελλάδα θα προσέλκυε αρκετούς ιατρούς στη Κύπρο.

Αυτό όμως δεν συνέβηκε στο βαθμό που ανέμεναν.

Για να κρατήσουν ότι απέμεινε από τα δημόσια νοσοκομεία, το Υπουργείο και ο ΟΚΥπΥ διαπραγματεύονται με τις συντεχνίες των ιατρών κυρίως με την ΠαΣυΚΙ, τα λεγόμενα μέτρα στήριξης, εστιαζόμενοι κυρίως στο οικονομικό.

Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να έχουν καταλήξει κάπου, αλλά το γεγονός ότι διαπραγματεύονται αναχαίτισε κάπως έστω και προσωρινά το κύμα παραιτήσεων.

Τι θα πρέπει να γίνει όμως για να σταματήσει η κατάρρευση της δημόσιας ιατρικής φροντίδας;

Το πρώτο που θα πρέπει ο ΟΚΥπΥ να κάνει κατά την άποψη μου είναι να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα μακρόχρονης ανάπτυξης των νοσοκομείων, το «όραμα για το μέλλον» και να φροντίσει αυτό να αγκαλιαστεί από τους ιατρούς.

Το δεύτερο μέτρο είναι η ανανέωση σε συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα του πεπαλαιωμένου ιατρικού εξοπλισμού στα νοσοκομεία.

Το τρίτο μέτρο είναι η τήρηση της συμφωνημένης δομής στις κλινικές των νοσοκομείων. Η κάθε κλινική θα πρέπει να διαθέτει διευθυντή, βοηθό διευθυντή, ειδικούς ιατρούς στη βάση του αριθμού κλινών και των υπηρεσιών που προσφέρει και τουλάχιστον μία γραμματέα.

Το τέταρτο μέτρο αφορά το ποσοστό που θα προσφέρεται στους ιατρούς, από το συνολικό ποσό που λαμβάνει το νοσοκομείο, ως αποζημίωση, από τον ΟΑΥ, για τις ιατρικές πράξεις που γίνονται σε αυτό. Το ποσό πιστεύω θα πρέπει να προέρχεται από 3 πηγές: ποσοστό από τη συνολική αποζημίωση του νοσοκομείου, της κλινικής και του κάθε ιατρού ξεχωριστά. Εκτιμώ πως ένα ποσοστό της τάξης του 5%, 10% και 20%, αντίστοιχα, είναι ορθολογιστικό, θα ικανοποιούσε τους ιατρούς, αφήνοντας παράλληλα και ένα σημαντικό υπόλοιπο για την ανάπτυξη του οργανισμου-νοσοκομείου και για την αποζημίωση των υποστηρικτικών του υπηρεσιών.

Ως πέμπτο μέτρο προτείνω την αντικατάσταση του σημερινού συστήματος διοίκησης του νοσοκομείου, το οποίο είναι απαρχαιωμένο, δυσλειτούργητο, βασισμένο σε κανονισμούς του παρελθόντος και το οποίο έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις, με ένα πιο απλό σύστημα, στη βάση του οποίου το νοσοκομείο θα διοικείται από ένα συμβούλιο αποτελούμενο από τον εκτελεστικό διευθυντή και τους διευθυντές των κλινικών και των ιατρικών τμημάτων του νοσοκομείου.

Τα μέτρα αυτά, θεωρώ πως όχι μόνο θα αναχαιτίσουν τη φυγή και τις παραιτήσεις, αλλά θα συντείνουν στη προοδευτική αναβάθμιση του δημόσιου νοσοκομείου σε βάθος χρόνου για να αποκτήσει ξανά τον ρυθμιστικό του ρόλο στη δημόσια υγεία της χώρας.

TOY ΔΡΟΣ ΙΩΣΗΦ ΜΟΥΤΗΡΗ MD, MSc, PhD, FESC*”