“Μας έβαλαν χέρι τελικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με τα σχέδια επενδύσεων με αντάλλαγμα την παραχώρηση άδειας διαμονής ή Ιθαγένειας.

Μετά το 2013 και τα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης τα εν λόγω σχέδια βοήθησαν σαφώς την οικονομία να κινηθεί και τα οικονομικά δεδομένα του κράτους να βελτιωθούν. Παρόλα αυτά, σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσαν ή αποτελούν ορθολογιστική ανάπτυξη της οικονομίας και διαχρονικό σταθερό πυλώνα ανάπτυξης σε μακροχρόνιο ορίζοντα.

Το σύστημα χορήγησης αδειών διαμονής για προσέλκυση ξένων επενδυτών εφαρμόζεται από 20 συνολικά χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ το σύστημα χορήγησης Ιθαγένειας από μόνο τρεις, τη Βουλγαρία, την Κύπρο και την Μάλτα. Στην πρώτη περίπτωση και σύμφωνα και με τις αναφορές του ιδίου του Προέδρου της Δημοκρατίας, από τις 20 χώρες, στην Κύπρο αναλογεί μόλις το 0.3% των παραχωρήσεων. Αυτό που δεν σταθμίζεται όμως και θα έπρεπε αν είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν απέναντι μας έχουμε την αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι πως σε αναλογία πληθυσμού το ποσοστό αυτό σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο.

Στο σύστημα χορήγησης ιθαγένειας είμαστε μόνο τρεις χώρες που βασικά πουλάμε, εκτός από τη γη μας και την Ιθαγένειά μας, με αντάλλαγμα την προσέλκυση επενδυτών εξ αποστάσεως που πιθανό να μην επισκεφθούν ποτέ την Κύπρο. Αυτό το βαφτίσαμε ανάπτυξη αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ακόμη μία φούσκα όπως όλες τις προηγούμενες που έχουμε βιώσει να σκάνε σ’ αυτό τον τόπο. Όταν τελικώς σκάσει, θα μείνουμε και πάλι μετέωροι να αναπολούμε τις παλιές καλές εποχές των υψηλών πωλήσεων.

Επιπλέον, μπορεί μέσα από το συγκεκριμένο σχέδιο να πουλάμε την Κυπριακή ιθαγένεια, κάτι που αφορά δικό μας εθνικό θέμα, αλλά επιπλέον πουλάμε και δικαιώματα που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και που σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιούμαστε να πουλάμε. Εδώ είναι που θα πιαστούμε τελικά από τη μύτη.”