Του Δώρου Θεοδώρου, π. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης.
Ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης είναι μια κλασσική περίπτωση ικανότατου, άξιου και αποτελεσματικού ανθρώπου, αγωνιστή, κομματικού στελέχους με αξίες και συναίσθηση της κομματικής του ιδιότητας, τον οποίο μικρόψυχοι, ανίκανοι και φθονεροί σύντροφοί του στο κόμμα από φθόνο προσπάθησαν και κατάφεραν να τον στιγματίσουν και να τον εξουδετερώσουν κομματικά.
Η περίπτωση του δείχνει τη σκληρότητα και την ανηθικότητα της κομματικής ζωής και τον διαρκή, ανελέητο και εξοντωτικό πόλεμο στελεχών δεύτερης ποιότητας, εναντίον κάποιου συντρόφου τους που ξεχωρίζει και που δεν μπορούν να συγκριθούν μαζί του. Και καταφεύγουν στην πολιτική και ηθική εξόντωσή του για να ανοιχτεί ο δρόμος για τους ίδιους. Αυτός ο πόλεμος με νικητές τα στελέχη δεύτερης ποιότητας και αναπόφευκτα χαμηλής ηθικής υπόστασης όταν πετυχαίνει τους στόχους καταλήγει συνήθως σε τραγωδία για το ίδιο το κόμμα. Η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ είναι χαρακτηριστική. Κέρδισαν τη μάχη στελέχη δεύτερης ποιότητας και έγινε το κόμμα δεύτερης ποιότητας. Με καταχραστές, με λιπόψυχους που δεν έχουν ούτε τα κότσια ούτε το ηθικό ανάστημα να αντιμετωπίσουν καταστάσεις δύσκολες κι επικίνδυνες. Και νά το αποτέλεσμα. Το κόμμα χρεοκοπεί. Ένα κόμμα του 47% καταλήγει στο 7%. Ένα κόμμα που έφερε την ελπίδα στον Ελληνικό λαό σπέρνει την αποστροφή και την απογοήτευση.
Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν ή να το υποτιμούν και τα μέλη και τα στελέχη. Ιδιαίτερα αυτά με αχαλίνωτες φιλοδοξίες που δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν τη λάσπη, το ψίθυρο και την υπόσκαψη άλλων στελεχών. Και δεν σκέφτονται ότι είναι το κόμμα τους που υποσκάπτουν. Αν δηλαδή τους ενδιαφέρει. Διότι τέτοια στελέχη, πάνω απ΄ όλα, έχουν τις προσωπικές τους ατζέντες.
Ο Ανδρέας αντιμετώπισε την κατάσταση με παροιμιώδη στωικότητα.
Δεν επέστρεψε τις κατηγορίες. Δεν δέχτηκε να δώσει συνέχεια σ΄ ένα πόλεμο που θα κατέστρεφε άμεσα το κόμμα. Και παρέμεινε στο κόμμα, εκτός ιεραρχίας βέβαια. Όμως αυτός διέπρεψε στον τομέα που ανάλαβε. Έγραψε κυριολεκτικά ιστορία. Ενώ οι άλλοι ξεχάστηκαν και παρέμειναν θλιβερά υπολείμματα της μικρότητάς τους.
Προσωπικά τον γνώριζα τον Ανδρέα από την εποχή του Ανένδοτου Αγώνα. Ήταν μικρότερος από εμένα κατά τρία χρόνια νομίζω. Η πρώτη φορά που τον είδα ήταν, απ΄ ότι θυμάμαι στο παμφοιτητικό συλλαλητήριο για το 15% για την παιδεία που κατέληξε στο Υπουργείο Παιδείας όπου έγινε ο ιστορικός πια διάλογος με τον Υπουργό Κασιμάτη.
Ήρθε ο Ανδρέας κοντά μου και μου συστήθηκε, κι έκτοτε κρατήσαμε επαφή. Εκείνος έμεινε στην Ελλάδα, εγώ το ’64 επέστρεψα στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της Τουρκανταρσίας.
Όταν συνέβησαν όσα συνέβησαν στο ΠΑΣΟΚ τόσο ο Βάσος Λυσσαρίδης, όσο και άλλα στελέχη της ΕΔΕΚ είχαμε επαφή με τον Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος, πιστεύω, ότι εκτιμούσε πολύ το Χριστοδουλίδη. Όμως συνήθως οι Αρχηγοί μένουν αμέτοχοι στις διενέξεις των στελεχών για να μην πω κιόλας ότι δεν αισθάνονται άβολα. Δυστυχώς. Για το ΠΑΣΟΚ και για την Ελλάδα.
Για τη ζωή και τη δράση του Χριστοδουλίδη γράφει ο Άρης Μαυροσκούφης ο οποίος έζησε τον Ανδρέα και σε κάποια φάση συγκατοικούσε μαζί του στο Λονδίνο όπου κατέφυγαν, ο μεν Μαυροσκούφης μετά την αποφυλάκισή του από τη χούντα ο δε Χριστοδουλίδης μετά την αποφυλάκισή του από τις φυλακές της Γερμανίας.
“Ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης τον οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω από κοντά, είχε τη γοητεία των ανθρώπων της δράσης, αποδεκτός από τους συναγωνιστές του, οργανωμένος και αποτελεσματικός, πρώτος στη δουλειά, ακατάβλητος και ακούραστος. Η ημέρα του ήταν ημέρα των 18ωρων όμως ποτέ δεν παραπονιόταν. Δεν του άρεσαν οι κουβέντες και θεωρίες αλλά πάντα δίδασκε με το παράδειγμά του.
Η μοίρα του επεφύλαξε πολλές αναποδιές στον ίδιο και την οικογένειά του. Όλα τα αντιμετώπιζε με καρτερία, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα.
Ο Αντρέας Χριστοδουλίδης γεννήθηκε το 1942. Πατέρας του ο Αντώνης από το Πολέμι της Πάφου και μητέρα του η Έλλη. Όσοι γνώρισαν τον Αντώνη Χριστοδουλίδη, ανώτερο γραμματειακό λειτουργό στο Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας, αντιλαμβάνονται από που κληρονόμησε τον χαρακτήρα του ο Ανδρέας. Μετά τη συνταξιοδότησή του ο Αντώνης αμισθί δούλευε για πολλά χρόνια σαν ταμίας στην ΕΔΕΚ. Ο Ανδρέας τέλειωσε το Παγκύπριο Γυμνάσιο και το 1960 πήγε στην Αθήνα για σπουδές, γράφτηκε στη Νομική Σχολή και σε Σχολή Θεάτρου.
Συνδέεται ενεργά με το κίνημα για την Δημοκρατία με ηγέτη τον Γεώργιο Παπανδρέου. Από τότε ξεκίνησε και η γνωριμία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ταυτόχρονα δραστηριοποιείται και στο Κυπριακό φοιτητικό κίνημα.
Κερδίζει τις εκλογές ο Γεώργιος Παπανδρέου ως γνωστό. Το 1963 ένας αέρας δημοκρατίας, αλλαγής και αισιοδοξίας φυσά σε όλη τη χώρα.
Το 1964 έρχεται στην Κύπρο με άλλους φοιτητές για να βοηθήσουν στο στήσιμο της εθνοφρουράς και να βοηθήσει στον αγώνα ενάντια στην Τουρκανταρσία.
Το 1965 γίνεται η αποστασία και πέφτει η κυβέρνηση Γεώργιου Παπανδρέου. Ο Ανδρέας πιάνει δουλειά στην εφημερίδα “Εβδομάδα”. Η πρώτη επαφή με την δημοσιογραφία. Πρωτοστατεί στις εκλογές της ΕΦΕΚ το 1967 και τις κερδίζει. Το πραξικόπημα του 1967 ανέτρεψε το αποτέλεσμα. Για να αποφύγει την σίγουρη σύλληψη έρχεται στην Κύπρο και πηγαίνει μετά στην Αγγλία για να συνεχίσει τις σπουδές του εκεί. Το 1967 φιλοξενεί για 5 μέρες στο πατρογονικό σπίτι του στη Λευκωσία τον Αλέκο Παναγούλη τον οποίο μετά πηγαίνει στο σπίτι του Ανδρέα Παναγιώτου γνωστού συναγωνιστή της ΕΟΚΑ. Ο Αλέκος Παναγούλης έμεινε μετά στο σπίτι του Νίκου Σιαφκάλη, γνωστού παράγοντα στα θεατρικά δρώμενα της Κύπρου, στελέχους της ΕΔΕΚ.
Το 1969 ο Βάσος Λυσσαρίδης, ίδρυσε την ΕΔΕΚ που έμελλε να πρωταγωνιστήσει στους αγώνες του Κυπριακού λαού για Ελευθερία, Δημοκρατία και Σοσιαλισμό. Ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης ήταν από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Ακόμη και προτού δημιουργηθεί η ΕΔΕΚ, ο Ανδρέας είχε ταχτικές επαφές τόσο με τον Βάσο Λυσσαρίδη, όσο και με τον Τάκη Χατζηδημητρίου, Πρόεδρο της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Στην Αγγλία ο Ανδρέας δημιουργεί παράρτημα της γνωστής αντιστασιακής οργάνωσης “Δημοκρατική Άμυνα”. Το 1971 σε σύνοδο στελεχών της “Δημοκρατικής Άμυνας” στη Γερμανία συλλαμβάνεται από την αστυνομία και κλείνεται στην φυλακή σαν ύποπτος για την αποστολή όπλων στην Ελλάδα για τον αντιδικτατορικό αγώνα. Κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Βάσου Λυσσαρίδη προσκεκλημένου του Βίλι Μπραντ, ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης αφήνεται ελεύθερος αλλά ξανασυλλαμβάνεται στο ξενοδοχείο του Βάσου Λυσσαρίδη και επιστρέφει στη φυλακή. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας ο Γιατρός διέκοψε την επίσκεψη. Ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης έμεινε 9 μήνες στις Γερμανικές φυλακές. Με την αποφυλάκισή του επιστρέφει στην Αγγλία και δουλεύει στις εφημερίδες “Κόσμος” και “ΝΕΑ”.
Το 1965 γίνεται η αποστασία και πέφτει η κυβέρνηση Γεώργιου Παπανδρέου. Ο Ανδρέας πιάνει δουλειά στην εφημερίδα “Δημοκρατία” (1972-73).
Το 1974 παρουσία του Βάσου Λυσσαρίδη διοργανώνει την ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΕΔΕΚ Αγγλίας με 400 περίπου συνέδρους. Με το πραξικόπημα, την Τουρκική εισβολή και την πτώση της χούντας, ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης επιστρέφει στην Ελλάδα και εργάζεται στην “Εξόρμηση” εφημερίδα του ΠΑΣΟΚ σαν αρχισυντάκτης (1976-82) και διευθυντής σύνταξης (1989). Είναι ταυτόχρονα ανταποκριτής της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” της ΕΔΕΚ (1974-1987).
Το 1981 κερδίζει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ και λόγω της στενής σχέσης με τον Ανδρέα Παπανδρέου διορίζεται Γενικός Διευθυντής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ) μέχρι το 1987 οπότε διορίστηκε Πρόεδρος της ΕΡΤ Α.Ε.
Το 1988 αναλαμβάνει την Ειδική Υπηρεσία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Υπουργείου Προεδρίας.
Ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης ήταν μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ και έχαιρε της εμπιστοσύνης του Ανδρέα Παπανδρέου. Χαρακτηριστικά του είχε αναθέσει να καταρτίσει το Short List για τους υποψήφιους βουλευτές και υπουργούς. Αυτή η εμπιστοσύνη ήταν και η αιτία που το 1983 εξέθρεψε τερατώδη συνωμοσία εναντίον του Ανδρέα Χριστοδουλίδη από άτομα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, με στόχο το φάγωμά του από το Εκτελεστικό Γραφείο. Και πέτυχε. Οποιοσδήποτε άλλος θα απαντούσε προκαλώντας ζημιά στο ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας το δέχτηκε με στωικότητα και συνέχισε τη δράση του από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, όπου έγραψε ιστορία παραδεχτή από όλους. Του στοίχισαν όμως οι συκοφαντίες, στοίχισε στη γυναίκα του την Αστέρω και τον γιο του τον Αντώνη που τον έχασε το 1992 σε ηλικία 17 ετών.
Στοίχισαν και στους δικούς του στην Κύπρο, που με στωικότητα αντιμετώπισαν την όλη κατάσταση.
Το 1990 ο Ανδρέας έρχεται στην Κύπρο και αναλαμβάνει την σύσταση και διεύθυνση του πρώτου ιδιωτικού ραδιοφωνικού σταθμού Super FM. Ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης υπήρξε ο θεμελιωτής της ιδιωτικής ραδιοφωνίας στην Κύπρο. Ο Ραδιομαραθώνιος που αυτός άρχισε, τον συνέχισαν αργότερα το ΡΙΚ και η Λαϊκή Τράπεζα.
Το 1991 επιστρέφει στην Αθήνα και εργάζεται στις εκδοτικές επιχειρήσεις “Χρ. Τεγόπουλος”. Συνεργάζεται με τις εφημερίδες “Ελευθεροτυπία” και “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”.
Το 1993 ορίζεται ξανά Γενικός Διευθυντής του ΑΠΕ όπου έμεινε μέχρι το 2004. Ακολούθως ανέλαβε σαν σύμβουλος της Νέας Γενικής Διεύθυνσης.
Ο Ανδρέας Χριστοδουλίδης έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων. Το 1989 το Πανεπιστήμιο του Manchester τον επέλεξε σαν μέλος του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Επικοινωνίας. Υπήρξε μέλος του Ευρωπαϊκού Φόρουμ οπτικοακουστικών μέσων της Ελλάδος από το 2005.
Το 2005 του απενεμήθη το βραβείο πρωτοποριακής δημιουργίας “Γιάννος Κρανιδιώτης” Προς τιμή του το κτήριο του ΑΠΕ ονομάστηκε κτήριο “Ανδρέα Χριστοδουλίδη”.
Ο Ανδρέας μετέφρασε δυο Αμερικανικά Πανεπιστημιακά Εγχειρίδια “Η Τέχνη της Δημοσιογραφίας-1986” και “Η Τέχνη του Ρεπορτάζ -1997” καθώς ένα Αγγλικό με τίτλο “Η τέχνη της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας – 2006”. Το 2009 συνέγραψε το βιβλίο “Διεθνή και Εθνικά Πρακτορεία Ειδήσεων”.
Ταχτικά έδινε διαλέξεις στη Σχολή Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η επτάχρονη δικτατορία στην Ελλάδα με την λογοκρισία και την αυτολογοκρισία που επέβαλε είχε μεταξύ άλλων κακών την μεγάλη οπισθοδρόμηση στη δημοσιογραφία. Ταυτόχρονα η Ελλάδα είχε μείνει πίσω από την ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Ο
Ανδρέας Χριστοδουλίδης αγωνίστηκε και πέτυχε την τεχνολογική αναβάθμιση του ΑΠΕ. Επέμενε πάντοτε για την εγκυρότητα της είδησης, για την διασταύρωση της πληροφορίας και για την ανεξαρτησία των μέσων μαζικής επικοινωνίας αλλά και των δημοσιογράφων.
|Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι φεύγοντας από την ζωή το 2012 στα εβδομήντα του χρόνια, είχε δώσει μια νέα μοντέρνα ποιότητα στα μέσα μαζικής επικοινωνίας της Ελλάδας. Σαν Εδεκίτης δεν έλειψε ποτέ από τις εκστρατείες της ΕΔΕΚ είτε επρόκειτο για βουλευτικές ή προεδρικές εκλογές. Πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης και με το παράδειγμα του ενέπνεε όλους τους Εδεκίτες.
Άξιο τέκνο της Κύπρου και της Ελλάδας”.
