Η Κυπριακή Δημοκρατία διανύει φέτος το 58ο έτος της ηλικίας της.
Το 1960 μετά από μια μακραίωνη πορεία υποταγής και υποτέλειας, ο λαός μας πέτυχε την ανεξαρτησία του.
Ίδρυσε το δικό του κράτος.
Ένα κράτος με πολλές μεν εξαρτήσεις και λειτουργικά προβλήματα αλλά αυτόνομο, κυρίαρχο και αναγνωρισμένο διεθνώς.
Σ’ αυτά τα 58 χρόνια ο δρόμος δεν ήταν καθόλου εύκολος.
Η Κύπρος πέρασε μέσα από συμπληγάδες.
Η Κυπριακή Δημοκρατία πολεμήθηκε ανελέητα, υπονομεύθηκε γιατί θεωρήθηκε εμπόδιο σε σχεδιασμούς και επιδιώξεις.
– Τούρκο-ανταρσία 1963-64
– Πραξικόπημα και εισβολή 1974
– Ανακήρυξη ψευδοκράτους 1983
– Σχέδιο Ανάν 2004.
Οι επιθέσεις υπονόμευσης του κράτος και της κυριαρχίας του σκοπό είχαν να καταστήσουν την Κύπρο όμηρο της Τουρκίας.
Όσες πιέσεις κι αν δέχθηκε, όση προδοσία και υπόσκαψη κι αν συντελέστηκε η Κύπρος άντεξε. Η Κυπριακή Δημοκρατία επέζησε.
Είναι όμως αλήθεια. Η εξέλιξη της ιστορίας της Κύπρου δεν δικαίωσε τις προσδοκίες του κυπριακού λαού.
Βλέποντας που είμαστε σήμερα και από πού ξεκινήσαμε, περισσότερο προβληματισμό πρέπει να προκαλεί η 58η επέτειος παρά πανηγυρισμούς.
Αποπροσανατολισμός από αξίες και ιδανικά, έλλειψη αγωνιστικότητας, διάθεση συμβιβασμού.
Το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη- Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014, παρουσιάστηκε παραπλανητικά ως ένα απλό ανακοινωθέν που θα άνοιγε το νέο κύκλο δικοινοτικών συνομιλιών.
Στη πραγματικότητα όμως, το Κοινό Ανακοινωθέν αποτελούσε πλαίσιο συμφωνίας με συγκεκριμένες θέσεις πάνω σ’ όλα τα σημαντικά θέματα, κατά τρόπο μάλιστα που προδιαγραφόταν το είδος και οι παράμετροι της λύσης. Καταγράφηκε η κατάρρευση των κόκκινων γραμμών της δικής μας πλευράς, που ισοδυναμούσε με κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, εξομάλυνση και συμφιλίωση με τα τετελεσμένα της κατοχής.
Οι συνομιλίες που ακολούθησαν και μας οδήγησαν στη πενταμερή στο Μον Πελεράν και Κραν Μοντανά, προπαγανδίστηκαν συστηματικά για το καλό κλίμα, το κοινό όραμα με τον Ακκιντζί, τη προσέγγιση με το ψευδοκράτος και επισειόταν ως μπαμπούλας ο κίνδυνος της διχοτόμησης ως να αναιρείτο η διχοτόμηση με μια λύση τύπου Ανάν.
Το πλαίσιο Γκουτέρεζ ως βάση για διαπραγμάτευση δεν είναι συμβατό με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο. Δεν ικανοποιεί σε καμία περίπτωση την ευθυγράμμιση της λύσης με την ιδιότητα της Κύπρου ως κράτος μέλος της ΕΕ και τη βιωσιμότητα, τη λειτουργικότητα και το διαρκές μιας λύσης.
Η προβολή επομένως από τη δική μας πλευρά του κινδύνου της διχοτόμησης, ουσιαστικά είναι ένας αυτοεκβιασμός που έχει ως στόχο να συσκοτίσει το πραγματικό δίλημμα που τίθεται μεταξύ status quo και της αποδοχής μιας κακής και απαράδεκτης λύσης.
Προπαγανδίζεται η « επανένωση». Η επανένωση είναι ένα εύηχο σύνθημα, που συγκαλύπτει τη τουρκική κατοχή που παρουσιάζει το Κυπριακό ως διαμάχη μεταξύ δύο κοινοτήτων, που έχουν τώρα χωριστή εδαφική επικράτεια.
Η επανένωση δεν προϋποθέτει τον τερματισμό της κατοχής και την άρση των τετελεσμένων γεγονότων.
Μπορεί να έχει και την μορφή της αναγνώρισης και της νομιμοποίησης των τετελεσμένων όπως π.χ. με τη μορφή της συνομοσπονδίας δύο ισότιμων κρατών παρουσιαζόμενη δήθεν ως ομοσπονδία.
Το επιχείρημα ότι η πάροδος του χρόνου λειτουργεί εις βάρος μας, παγιώνει την κατοχή και πρέπει να βιαστούμε για λύση, έχει πολύ σχετική αξία, όταν η προτεινόμενη λύση, δεν ανατρέπει την τουρκική κατοχή αλλά αντιθέτως, καταλύει τη Κυπριακή Δημοκρατία και δημιουργεί μεγάλο κίνδυνο και αβέβαιο μέλλον για ολόκληρη την Κύπρο.
Η εγκατάλειψη του αγώνα και η αποδοχή μιας απαράδεκτης λύσης που θα αποτελεί στρατηγική ήττα της δικής μας πλευράς και η οποία θα θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού δεν μπορεί να είναι επιλογή.
Το Κυπριακό δεν είναι δικοινοτικό θέμα, είναι κατά κύριο λόγο θέμα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και πρέπει να επανατεθεί στη σωστή του βάση. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, ότι απέναντι μας έχουμε μια αρπαχτική, επεκτατική δύναμη που δεν ικανοποιείται με τον έλεγχο της κατεχόμενης Κύπρου.
Αυτό που τώρα επιδιώκει είναι η αναγνώριση και νομιμοποίηση της μέσα από μια συνταγματική λύση που δεν θα αναιρεί τη διχοτόμηση αλλά θα καθιστά την Τουρκική πλευρά συγκυρίαρχη ολόκληρης της Κύπρου.
Επιδιώκει επιπλέον να θέσει, μέσα από μια λύση δήθεν ομοσπονδίας, υπό τον γεωπολιτικό της έλεγχο ολόκληρη την Κύπρο και να αρπάξει τον ενεργειακό της πλούτο.
Η λύση για να είναι αντάξια του ονόματος της, πρέπει να βελτιώνει ουσιαστικά τη σημερινή κατάσταση και να μην θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη την Κύπρο και το μέλλον του Ελληνισμού.
Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί το ισχυρότερο όπλο που διαθέτουμε στον αγώνα για απελευθέρωση.
Είναι το στοιχείο που διατήρησε την πατρίδα μας ζωντανή και με μια θέση στη διεθνή σκηνή.
Είναι το όχημα που μας οδήγησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που μας προσφέρει διεθνή βήματα προώθησης του εθνικού μας προβλήματος.
Είναι η ασπίδα που διασφαλίζει την επιβίωση μας στη γη των προγόνων μας.
Γι αυτό σήμερα στα 58α γενέθλια της Κυπριακής Δημοκρατίας, ας στείλουμε προς όλους ηχηρό το μήνυμα :
Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αδιαπραγμάτευτη.
Αντώνης Αντωνίου
Αντιπρόεδρος ΔΗ.ΚΟ.
