Συνέντευξη – Δρ Δημήτρης Άσπρος: Ριζική θεραπεία για το κότσι μόνο με χειρουργική επέμβαση

Έχει παρέλθει η εποχή που ένας τραυματισμός ή μια πάθηση θα άφηνε μόνιμη αναπηρία ή ακόμα και απώλεια του μέλους. Στις μέρες μας εφαρμόζονται μοντέρνες και σύγχρονες τεχνικές

PRP: Ασφαλής και αποτελεσματική θεραπεία.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι πολλές ιατρικές ειδικότητες εξελίσσονται. Κάποιες δε από αυτές όπως η Ορθοπεδική κάνουν… θαύματα! Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο δρ. Δημήτριος Άσπρος , Ορθοπεδικός χειρουργός απαντά σε ερωτήσεις του taxidromos24.com για αρκετά και ενδιαφέροντα θέματα της ειδικότητάς του.

Τραυματικές παθήσεις

ΕΡ: Ποια είναι τα συχνότερα προβλήματα ασθενών που καλείστε να αντιμετωπίσετε;

ΑΠ: Ως ορθοπεδικός χειρουργός και τραυματιολόγος ασχολούμαι με τις παθήσεις του μυοσκελετικού. Ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς αλλάζει και η πιο συχνή παθολογία. Στις νεαρές ηλικίες πιο συχνές είναι οι τραυματικές παθήσεις (κατάγματα, τραυματισμοί μαλακών μορίων κλπ) που σχετίζονται κυρίως με τροχαία, εργατικά ατυχήματα και ατυχήματα κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων. Μετά την ηλικία των 60 πιο συχνές είναι οι εκφυλιστικές παθήσεις των αρθρώσεων όπως αρθροπάθειες και οστεοαρθρίτιδα.

Κότσι και κληρονομικότητα

ΕΡ: Πολλές γυναίκες παρουσιάζουν πρόβλημα στα κάτω άκρα και συγκεκριμένα με το κότσι. Τι το προκαλεί, η κληρονομικότητα ή το στενό παπούτσι; Το χειρουργείο είναι η μόνη λύση;

ΑΠ: Το κότσι (βλαισός μέγας δάκτυλος) είναι μια παραμόρφωση που δημιουργείται στη βάση του μεγάλου δακτύλου στο πόδι. Το κυρίως πρόβλημα είναι η προς τα έξω παρέκκλιση του μεγάλου δακτύλου. Η έντονη παραμόρφωση του πρώτου δακτύλου δημιουργεί την έντονη εσωτερική προεξοχή η οποία σε χρόνια φάση φλεγμαίνει.

Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται όταν ο ασθενής φορά υποδήματα διότι η φλεγμένουσα οστική προεξοχή τρίβεται στο εσωτερικό του παπουτσιού δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο φλεγμονής και πόνου.

Η αιτιολογία της νόσου ως σήμερα δεν έχει ταυτοποιηθεί πλήρως. Η γενετική προδιάθεση αποτελεί σήμερα μια από τις επικρατούσες απόψεις αφού το νόσημα το συναντάμε σε αρκετά μέλη της οικογένειας. Το νόσημα παρατηρείται σε υψηλότερα ποσοστά σε γυναίκες.

Ο βλαισός μέγας δάκτυλος προϋποθέτει τη χρήση σωστών υποδημάτων τα οποία εφαρμόζουν σωστά στο πόδι δίχως όμως να πιέζουν τα δάκτυλα.

Τα φάρμακα προσφέρουν ανακούφιση από τον πόνο που προκαλεί η φλεγμονή.

Η ένεση κορτιζόνης προσφέρει πρόσκαιρο αποτέλεσμα αντιμετωπίζοντας τη φλεγμονή του αρθρικού θυλάκου καθώς και του ορογόνου θυλάκου. Καμία φαρμακευτική αγωγή δεν μπορεί να δώσει ουσιαστική θεραπευτική λύση στο πρόβλημα του ασθενούς παρά να παρατείνει ίσως το χρονικό διάστημα για τη χειρουργική οριστική αντιμετώπιση.

Οι νάρθηκες διορθώνουν παθητικά τη παραμόρφωση διατηρώντας τη θέση του μεγάλου δακτύλου. Ο νάρθηκας μπορεί να φοριέται από τον ασθενή για όλο το 24ωρο αλλά με την αφαίρεσή του τα δάκτυλα επανέρχονται στην αρχική παραμόρφωση που είχαν. Ο νάρθηκας δεν μπορεί να διορθώσει μόνιμα τη παραμόρφωση και για τον λόγο αυτό συστήνεται η χρήση τους για μικρό χρονικό διάστημα.

Σήμερα, η χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού αποτελεί ουσιαστικά και τη ριζική θεραπεία του. Οι νέες μικροχειρουργικές τεχνικές με την υποβοήθηση ειδικών χειρουργικών οπτικών ενισχυτών επιτυγχάνουν:

την πλήρη και οριστική διόρθωση της παραμόρφωσης, δίχως μετεγχειρητικό πόνο και σχεδόν άμεση κινητοποίηση του ασθενούς. Ο φόβος του παρελθόντος για παρατεταμένη ακινητοποίηση στο κρεβάτι ή πόνος μετά το χειρουργείο σήμερα πια δεν υπάρχει.

Παθήσεις αθλητών

ΕΡ: Είναι συχνά τα προβλήματα των αθλητών;

ΑΠ: Ένα μεγάλος μέρος της καθημερινής μου δουλειάς έχει να κάνει με τις αθλητικές παθήσεις όπως κακώσεις και φλεγμονές. Αυτές αφορούν κατάγματα, τεντονοπάθειες, ρήξη μυών κλπ. Οι αθλητές είναι μια ιδιαίτερη ομάδα στην όποια σημασία εκτός από την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος δίνεται στην γρήγορη αποκατάσταση και ενδυνάμωση και επιστροφή στην προπόνηση/άσκηση. Πολλοί ασθενείς κάνουν πρωταθλητισμό και η αντιμετώπιση τους γίνεται σαν ομάδα με τη βοήθεια του φυσιοθεραπευτή, γυμναστή και άλλων συναφών ειδικοτήτων.

Θεραπεία με PRP

ΕΡ: Τι είναι η θεραπεία με PRP (Πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια);

ΑΠ: Είναι μια θεραπεία για αντιμετώπιση παθήσεων των μαλακών μορίων. Το PRP είναι ένα μείγμα αιμοπεταλίων που παίρνονται από το αίμα του ασθενούς, τα οποία και περιέχουν επουλωτικές πρωτεΐνες – αυξητικούς παράγοντες. Σκοπός του PRP είναι η ενεργοποίηση της ικανότητας του οργανισμού για επούλωση.

Το PRP παίρνεται από το αίμα του ασθενούς (με απλή αιμοληψία), φυγοκεντράται επί τόπου για να απομονωθούν τα αιμοπετάλια. Αυτά ενεργοποιούνται με χημικούς παράγοντες με σκοπό να εκκρίνουν τους αυξητικούς παράγοντες που έχουν. Αυτά στη συνέχεια δίδονται με ένεση στην περιοχή που υπάρχει το πρόβλημα.

Η τεχνική αυτή ενδείκνυται σε φλεγμονές τενόντων, μαλακών μορίων και σε περιπτώσεις χονδροπάθειας (π.χ. επικονδύλιτιδας, θυλακίτιδας, αρθρίτιδας, διαστρέματος κλπ).

Εφαρμόζονται μοντέρνες και σύγχρονες τεχνικές

ΕΡ: Θα λέγατε ότι οι εξελίξεις στην Ορθοπεδική κάνουν σήμερα θαύματα;

Απ: Η ορθοπεδική όπως και οι άλλες ιατρικές ειδικότητες εξελίσσεται και αυτό έχει συμβεί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχει παρέλθει η εποχή που ένας τραυματισμός ή μια πάθηση θα άφηνε μόνιμη αναπηρία ή ακόμα και απώλεια του μέλους. Στις μέρες μας εφαρμόζονται μοντέρνες και σύγχρονες τεχνικές όπως π.χ. η εφαρμογή της ρομποτικής τεχνολογίας στην ολική αρθροπλαστική, η χρήση καινούριων υλικών και προθέσεων , η χρήση βλαστοκυττάρων για τενοντοπάθειες και αρθροπάθειες και οι νέες μέθοδοι οστεοσύνθεσης για κατάγματα.

Οστεοπόρωση: Απαραίτητος ο έλεγχος σε γυναίκες και άνδρες

ΕΡ: Τι είναι η οστεοπόρωση και από ποια ηλικία και μετά πρέπει να γίνεται έλεγχος;

Απ: Η οστεοπόρωση είναι μια κατάσταση κατά την οποία ο σκελετός μας χάνει την οστική του μάζα και τα οστά γίνονται πιο αδύνατα και σπάζουν ευκολότερα.

Η οστεοπόρωση εμφανίζεται σε άτομα πάνω των 45-50 ετών και ιδιαίτερα στις γυναίκες μετά την κλιμακτήριο. Σε άτομα άνω των 70 ετών είναι το ίδιο συχνή τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες. Έλεγχος δηλαδή η διενέργεια μέτρησης οστικής πυκνότητας πρέπει να γίνεται:

– σε γυναίκες άνω των 65 ετών

– άνδρες άνω των 70 ετών

– άτομα που έχουν υποστεί κάταγμα σε ηλικία άνω των 50 ετών

– γυναίκες σε εμμηνόπαυση με παράγοντες κινδύνου

– μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες κάτω των 65 ετών με παράγοντες κινδύνου

– άνδρες 50 έως 69 ετών με παράγοντες κινδύνου

-Επίσης σε ειδικές περιπτώσεις όπως:

– ακτινογραφία σπονδυλικής στήλης με εμφανές κάταγμα ή

– απώλεια οστικής πυκνότητας

– εμμένον άλγος στην οσφυϊκή χώρα με πιθανό κάταγμα στην σπονδυλική στήλη

– απώλεια ύψους άνω των 1,3 εκατοστών μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έτους

– συνολική απώλεια ύψους άνω των 4 εκατοστών (από το αρχικό ανάστημα του ατόμου)