“Σαράντατέσσερα χρόνια μετά την βάρβαρη τουρκική εισβολή και την προδοσία της χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β, που άνοιξε τις κερκόπορτες στην Τουρκία, όπως προειδοποιούσε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, σαράντα τέσσερα χρόνια μετά από το δίδυμο έγκλημα του πραξικοπήματος και της εισβολής οι πληγές παραμένουν ανοικτές, όπως και ο πόνος από τις μνήμες, τους νεκρούς, τους αγνοούμενους και τους πρόσφυγες.

Η αποφασιστικότητα για ανατροπή των κατοχικών δεδομένων και την απελευθέρωση της Κύπρου από την κατοχή μπορεί κάποιοι κύκλοι να θέλουν να ξεθωριάσει (Βλ. Λέξεις που «ενοχλούν» και «εθελοντική» υιοθέτηση τους), η απελευθέρωση παραμένει όμως ο πρωταρχικός μας στόχος. Η Κύπρος ζει τις επιπτώσεις αυτής της τραγωδίας, μιας τραγωδίας που δεν αφορά μόνο την Κύπρο και την ΕΕ, αλλά και την Διεθνή κοινότητα που αντιμετωπίζει με παθητικό τρόπο και «διπλωματικά» το έγκλημα ως μια δικοινοτική διένεξη.

Οι διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό έχουν παγώσει ως αποτέλεσμα της τουρκικής στάσης και των τουρκικών αξιώσεων. Αυτό δεν σημαίνει το τέλος του δρόμου, αλλά ένα διάλειμμα που θα πρέπει να αξιοποιηθεί πλήρως για να διαμορφωθούν συνθήκες για άρση του αδιεξόδου, αλλά και για τη διαμόρφωση εκείνου του σκηνικού που θα οδηγήσει στην επίτευξη συμφωνίας, μιας συμφωνίας που θα πρέπει να ανατρέπει τα κατοχικά δεδομένα και όχι να τα νομιμοποιεί. Αυτός θα πρέπει να είναι ο μόνιμος μας στόχος.

Πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως μια συμφωνία περνά μόνο μέσα από την πλήρη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο νησί. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την επίτευξη μιας συμφωνίας που να υιοθετεί τις βασικές αρχές δικαίου και να στηρίζεται στη διεθνές δίκαιο και το κοινοτικό κεκτημένο. Μόνο αν είναι δίκαιη και λειτουργική, θα είναι και βιώσιμη η λύση. Έχει αναφερθεί και από τον ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ότι στόχος θα πρέπει να είναι πως «η Κύπρος με τη συμφωνία θα καταστεί μια κανονική χώρα». Σε κανονική χώρα η δικαιοσύνη και η δημοκρατία επικρατούν χωρίς περιορισμούς και χωρίς εκπτώσεις σε δικαιώματα και ελευθερίες. Αυτό δεν είναι απαίτηση, είναι υποχρέωση της διεθνούς κοινότητας, αλλά πρωτίστως όλων εμάς που θα πρέπει να το περιλάβουμε σε μια συμφωνία για το Κυπριακό.

Η μεγαλύτερη τιμή για αυτούς που πότισαν με το αίμα τους τα χώματα της για την υπεράσπιση της πατρίδας και της δημοκρατίας, είναι το χρέος μας έναντι στην ιστορία και τις μελλοντικές γενεές, είναι μια δίκαιη βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού. Αυτό θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο όχι μόνο λεκτικά, αλλά ουσιαστικά μέσα από τις τοποθετήσεις, εξαγγελίες και απαιτήσεις μας.

Όσο ο Πενταδάκτυλος έχει πάνω του την σημαία της ντροπής και όσο η πατρίδα είναι σκλαβωμένη, δεν ξεχνούμε, δεν «ξεθωριάζει» η κατοχή. Δεν δικαιούμαστε να προσαρμοσθούμε στις τουρκικές αξιώσεις για συνθηκολόγηση. Είναι ευκαιρία σήμερα να δηλώσουμε όλοι πως μόνος δρόμος είναι η πραγματική Ελευθερία, Δημοκρατία και Δικαιοσύνη στον τόπο μας.

του Κωνσταντίνου Πογιατζή

Εκπρόσωπος Τύπου ΔΗΚΟ Πάφου”