“Με αφορμή το θλιβερό περιστατικό του θανάτου του δεκάχρονου μαθητή και τη θύελλα που προκλήθηκε στο νοσούν σύστημα δημόσιας υγείας αλλά και στο χώρο της εκπαίδευσης, αναδείχθηκε και πάλι η σοβούσα και παρατεταμένη θεσμική, πολιτική και πολιτειακή κρίση . Με θεσμικούς αξιωματούχους επίσης να συγκρούονται δημοσίως με εκατέρωθεν αμφισβήτηση εξουσιών και αρμοδιοτήτων.
Με χαρακτηριστικά παρακμής, θεσμικής ανεπάρκειας, φαινομένων διαπλοκής, ελλειμμάτων στο δημοκρατικό διάλογο και έλλειψης εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς και την πολιτική διαδικασία. Είναι τα χαρακτηριστικά της κρίσης. Με την εγκληματικοτητα να «διαπρέπει» και να απειλεί ευθέως κράτος και κοινωνία. Αποτέλεσμα, ολοένα και περισσότεροι πολίτες να απογοητεύονται και να αποστρέφουν το πρόσωπο τους από την πολιτική, το πολιτικό προσωπικό και τη θεσμική λειτουργία της πολιτείας. Είναι αναγκαίο το πολιτικό σύστημα να υποβληθεί στην αναγκαία αυτοκριτική για τα φαινόμενα που αφέθηκαν να εκκολαφθούν τις τελευταίες δεκαετίες μέσα από μια διαδικασία προϊούσας φθοράς και παρακμής του πολιτικού και κοινωνικού ιστού. Χωρίς διάθεση ηθικολογίας οφείλουμε να προβούμε σε πικρές παραδοχές. Οι αλλαγές είναι τώρα αναγκαίες όσο ποτέ άλλοτε. Σε ένα κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία και γίνεται όλο και περισσότερο ανταγωνιστικός, η Κύπρος χρειάζεται τομές που θα εξουδετερώσουν τις αγκυλώσεις στη λειτουργία του κράτους και των θεσμών.
Η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας πραγματώνεται μόνο όταν λειτουργεί η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο λαό, την πολιτική διαδικασία και τη θεσμική λειτουργία του κράτους.
Η ενεργός συμμετοχή των πολιτών είναι ουσιαστική προϋπόθεση δημοκρατικής αξιοπιστίας και νομιμοποίησης.
Οι ιδεολογίες, η κοινωνία, η οικονομία, οι πάγιες γεωπολιτικές επιδιώξεις, η ιστορική συνείδηση κάθε έθνους και λαού, εξακολουθούν να παράγουν προβλήματα και αντιθέσεις που μόνο η πολιτική μπορεί να εκφράσει και να αντιμετωπίσει. Και πολιτική χωρίς συμμετοχή, χωρίς αξιοπιστία και εμπιστοσύνη των πολιτών δεν υπάρχει.
Αυτό είναι το μήνυμα της ιστορίας. Όποτε αυτό το μήνυμα διερράγη, το αποτέλεσμα υπήρξε καταστροφικό. Ωστόσο, μέσα στη σημερινή βαθιά κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών και της κοινωνίας, η επιστροφή της πολιτικής ως ζωογόνου και καθαρτήριας διαδικασίας, ως «επιστήμης του καλού», μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εκ νέου επιστροφή των πολιτών. Οι οποίοι θα πρέπει να ενεργήσουν εξυγιαντικά και θεραπευτικά, αποκαθιστώντας την αξιοπιστία των θεσμών, του πολιτεύματος και της πολιτικής διαδικασίας.
Είναι ώρα για μια επανεκκίνηση. Αλλαγές εκ βάθρων, εκσυγχρονισμός και θεμελιακές μεταρρυθμίσεις είναι το αντίδοτο και η θεραπεία που θα αποκαθάρει το σημερινό ζόφο.
Για να αποκτήσουμε μια καινούργια πατριωτική και κοινωνική αυτοπεποίθηση. Μια νέα αισιοδοξία που να στηρίζεται σε υγιή θεμέλια και στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας.
Απέναντι στα φαινόμενα παρακμής, διαπλοκής και θεσμικής ανεπάρκειας, υπάρχει ο κόσμος της τίμιας εργασίας, της αλληλεγγύης, της υγιούς επιχειρηματικότητας, της πολιτιστικής δημιουργίας.
Αυτός είναι ο κόσμος της Κύπρου στον οποίο οφείλουμε να επενδύσουμε χάριν της νέας γενιάς και μιας κοινωνίας ελευθερίας, αλληλεγγύης και συνοχής.
Να οραματιστούμε και να αγωνιστούμε για μια Κύπρο που να μπορεί να πιστέψει ξανά στον εαυτό της. Μια Κύπρο που να εκπέμπει το μήνυμα ότι δεν χάσαμε τη ψυχή μας. Την Κύπρο της συλλογικής προσπάθειας, της δημιουργικής εργασίας, της νέας γενιάς που αμφισβητεί και ανοίγει δρόμους, της επιστημονικής αριστείας, της υγιούς επιχειρηματικότητας, της αναγέννησης των θεσμών.
Ανταποκρινόμενοι στο αίτημα των πολιτών που ζητούν για μια ακόμα φορά ένα δρόμο ελπίδας. Ένα δρόμο σιγουριάς για το μέλλον. Ένα νέο όραμα για τον 21ο αιώνα, για να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις προκλήσεις για μια Κύπρο που να αξίζει στο λαό μας.
Γιαννάκης Ομήρου,
Τεώς Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων”