Το έθιμο της Λαμπρατζίας «ταξιδεύει» μέσα από τους αιώνες και αναβιώνει κάθε Πάσχα. Με βάση της παράδοση, στη Λαμπρατζιά «καίμε» τον Ιούδα, στο προαύλιο της εκκλησίας, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, αμέσως μετά το τέλος του «Καλού Λόγου». 
Ένα έθιμο, το οποίο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές, ειδικά ανάμεσα στους ανήλικους νεαρούς, οι οποίοι από μέρες πριν οργώνουν τις γειτονιές προκειμένου να μαζέψουν ξύλα και ξενυχτούν με …βάρδιες για να μην τους τα κλέψουν!

Δυστυχώς, το έθιμο αυτό συνοδεύεται πλέον και από αρνητικά στοιχεία: επικίνδυνες κροτίδες και πολλές φορές απερίσκεπτη χρήση εύφλεκτων υλικών, συνοδεύουν πλέον το άναμμα της Λαμπρατζιάς, με πυροσβεστική και αστυνομία να βρίσκονται κάθε χρόνο επί ποδός για αποτροπή τυχών δυσάρεστων περιστατικών. Δεν είναι άλλωστε λίγα τα περιστατικά ακρωτηριασμών νεαρών από κροτίδες, στο παρελθόν.

Γι αυτό και οι νεαροί προτρέπονται για άλλη μια φορά να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί.

Το έθιμο

Η προετοιμασία του εθίμου της “λαμπρατζιάς”, δηλαδή της μεγάλης φωτιάς της Λαμπρής, αρχίζει μέρες πριν με το μάζεμα των ξύλων για το άναμμά της το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Σύμφωνα με την Κυπριακή λαϊκή παράδοση, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου στις αυλές των εκκλησιών τα παιδιά συναγωνίζονται για το ποιος θα φέρει τα περισσότερα ξύλα για τη “λαμπρατζιάν”, η οποία διαρκεί μέχρι τις πρωινές ώρες της Κυριακής του Πάσχα και στην πυρά της καίγεται ομοίωμα του Ιούδα του Ισκαριώτη, ο οποίος πρόδωσε τον Χριστό.

Στη φωτιά της Λαμπρατζιάς, σύμφωνα με το έθιμο, καίγεται και ο «Μάρτης», ένα βραχιολάκι φτιαγμένο από κόκκινη και άσπρη κλωστή το οποίο φοράνε τα παιδιά ώστε να μην «καούν» από τον ήλιο.