Ο Αλέξης Αλεξάνδρου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1983. Σπούδασε Marketing και Νομική, ενώ τώρα παρακολουθεί μεταπτυχιακό πρόγραμμα με τίτλο ‘Νομική και Πολιτική’.
Είναι μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος από τη νεαρή ηλικία των 16 ετών. Σήμερα, είναι Αναπληρωτής Πρόεδρος της Νεολαίας του ΔΗΚΟ, Διευθυντής του Γραφείου του Αναπληρωτή Προέδρου του ΔΗΚΟ κ. Μάρκου Κυπριανού, ενώ παράλληλα διατηρεί και το δικό το δικηγορικό γραφείο.
Είστε ενεργό μέλος στο ΔΗΚΟ από πολύ νεαρή ηλικία. Τι σας έκανε να ενταχθείτε και τι σας κρατά σ’ αυτό;
Προέρχομαι από μια παραδοσιακά δηκοϊκή οικογένεια. Η μητέρα μου, εργοδοτήθηκε στην πρώτη γραμματεία του Δημοκρατικού Κόμματος, το 1977, πλάι στον αείμνηστο ιδρυτή μας κ. Σπύρου Κυπριανού. Έτσι, γνώρισα και υιοθέτησα τις αρχές του ΔΗΚΟ από μικρή ηλικία.
Πιστεύοντας στις αρχές του ΔΗΚΟ, ανέπτυξα, από την σχετικά μικρή ηλικία των 16 ετών, την επιθυμία να ενταχθώ και να συμβάλω στον αγώνα του.
Ακολούθησε μια πορεία σχεδόν 20 χρόνων. Ξεκίνησα συμμετέχοντας στο μαθητικό κίνημα της Νεολαίας του ΔΗΚΟ, και ακολούθως στη φοιτητική παράταξη Αναγέννηση. Στη συνέχεια, υπηρέτησα τις αρχές του κόμματος μέσα από διάφορες θέσεις της Νεολαίας αυτού. Από το 2015 μέχρι σήμερα κατέχω τη θέση του Αναπληρωτή Προέδρου της ΝΕΔΗΚ, ενώ παράλληλα είμαι ο Διευθυντής του Γραφείου του Αναπληρωτή Προέδρου του ΔΗΚΟ κ.Μάρκου Κυπριανού.
Αυτό που με κρατά, λοιπόν, στο Δημοκρατικό Κόμμα, είναι ακριβώς οι ίδιες αυτές αρχές που με έκαναν, εξαρχής, να ενταχθώ σ’ αυτό.
Πιστεύετε, δηλαδή, ότι το ΔΗΚΟ παρέμεινε σταθερό στις αρχές του εντός της εν λόγω 20ετίας, παρά τις 4 αλλαγές ηγεσίας που μεσολάβησαν;
Στη δική μου αντίληψη, οι αρχές καθαυτές του ΔΗΚΟ, ναι, έχουν παραμείνει αναλλοίωτες. Πάντοτε υπήρχαν, και εξακολουθούν να υπάρχουν, άτομα εντός του ΔΗΚΟ, και σαφώς στην ηγεσία του, που αντιλαμβάνονται και υπηρετούν τις εν λόγω αρχές με τον ίδιο τρόπο που κι εγώ τις αντιλαμβάνομαι και τις εφαρμόζω. Ταυτόχρονα, είναι πιθανό, σε έναν δημοκρατικό χώρο της έκτασης του ΔΗΚΟ, να υπάρχουν και άτομα τα οποία να προβαίνουν σε μια διαφορετική προσέγγιση των εν λόγω αρχών. Τούτο, σαφώς δεν σημαίνει, πως οι αρχές του κόμματος μεταβάλλονται.
Σλόγκαν της προεκλογικής εκστρατείας του υποψηφίου του κόμματός σας, ήταν «Με την δύναμη της γενιάς μας». Εντούτοις, το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε ότι η υποψηφιότητα αυτή είχε την χαμηλότερη, μεταξύ των φαβορί διεκδικητών του εισιτηρίου για το 2ο γύρο, αποδοχή στα άτομα της δικής σου ηλικίας.
Είναι γεγονός ότι αρκετοί νέοι της ηλικίας μου, συνειδητά, αποφάσισαν να απέχουν από την εκλογική διαδικασία. Παρόλα αυτά, αυτό που κρατώ διαβάζοντας τους αριθμούς, είναι πως, ως Δημοκρατικό Κόμμα, καταφέραμε σ’αυτές τις προεδρικές εκλογές να αυξήσουμε το ποσοστό των νεών ηλικιακά ψηφοφόρων μας σε σύγκριση με προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Μέσα από την πλατφόρμα ΝΕΟΛΑΙΑ 2018, την πλατφόρμα της νεολαίας που στήριξε την υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου, δώσαμε βήμα, πρωτίστως σε ανέντακτους νέους, οργανικές θέσεις και φωνή, οι οποίοι με τη σειρά τους συνέβαλαν τόσο στη διαμόρφωση του προεκλογικού προγράμματος όσο και στην προεκλογική εκστρατεία. Παρόλα αυτά, τούτο δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει να καταφέρουμε, ως Δημοκρατικό Κόμμα, να κρατήσουμε όλους αυτούς τους νέους και να τους δώσουμε ενεργό και δημόσιο λόγο. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί τη μεγαλύτερη εγγύηση της ίδια της επιβίωσης ενός κόμματος, και, σαφώς, της εξέλιξης και της βελτίωσής του.
Το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής στις εκλογικές διαδικασίες παρουσιάζεται στις ηλικίες μεταξύ 25 και 45 ετών. Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτό και, πώς μπορεί- εάν μπορεί- να ανατραπεί;
Είναι τουλάχιστο εν μέρει εσφαλμένη η αντίληψη ότι η μη συμμετοχή των νέων στις εκλογικές διαδικασίες αποτελεί «επανάσταση του καναπέ». Βέβαια, υπάρχει, η μη συμμετοχή ένεκα απάθειας, ειδικά στις ηλικίες των 18-28, αλλά και η συνειδητή, μη συμμετοχή ως πολιτική τοποθέτηση. Η τελευταία, θα έλεγα δηλώνει την απόρριψη προς τους εκάστοτε υποψηφίους και/ή προς το εκάστοτε πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Η απόρριψη αυτή, κατά την κρίση μου, οφείλεται τόσο στη διαχρονική μετεκλογική διάψευση των προεκλογικών βαρύγδουπών υποσχέσεων των υποψηφίων και των κομμάτων που τους στήριξαν, όσο και στην υποχώρηση από τις ιδεοπολιτικές αρχές των κομμάτων και των στελεχών τους, με αντάλλαγμα κάποιες θέσεις εξουσίας. Αποτελεί πολιτική μας καταγραφή, ως νέων, ότι τα άτομα που διεκδίκησαν και κέρδισαν τη ψήφο του λαού, δεν υλοποίησαν, σε ικανοποιητικό τουλάχιστο βαθμό, όσα προεκλογικά είχαν δηλώσει, καθώς και ότι η επιθυμία θέσεων εξουσίας, οδηγεί στο λεγόμενο «πάρε-δώσε», μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Αυτή η καταγραφή μεταφράζεται σε συνεχόμενη αύξηση της αποχής, διότι, ακριβώς, σε κάθε προηγούμενη απογοητευμένη γενιά, προστίθεται η επόμενη.
Επομένως, ο μόνος τρόπος ανατροπής του εν λόγω φαινομένου, είναι η αλλαγή της πολιτικής μας καταγραφής. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μονάχα μέσα από τη δημιουργία μιας νέας καταγραφής, η οποία, με τη σειρά της, μπορεί να δημιουργηθεί μονάχα μέσα από το συνδυασμό της υποβολής προτάσεων που απαντούν στις ανησυχίες των νεών και της μετεκλογικής υλοποίησης τους στο μέγιστο δυνατό βαθμό, καθώς και την διαγραφή της καταγραφής του «πάρε-δώσε», κάτι που δηλώνει ταυτόχρονα ιδεοπολιτική σταθερότητα.
Η αλλαγή αυτή μπορεί, σαφώς, να επιτευχθεί ευκολότερα, όταν οι προτάσεις αυτές προέρχονται από πολιτικά νέα πρόσωπα, τα οποία δεν θα χρειάζεται να ανατρέψουν, προκειμένου να κερδίσουν τη ψήφο των νεών, ένα προηγούμενο τεκμήριο μη συνέπειας, τη διατήρηση κομματικών πελατειακών σχέσεων καθώς και την κομματική ιδεοπολιτική σταθερότητα.
Πώς βλέπετε το μέλλον του ΔΗΚΟ; Έχει τη δεξαμενή εκείνη των άφθαρτων αυριανών πολίτικών πρώτης γραμμής;
Στο Δημοκρατικό Κόμμα, και δη στην Νεολαία αυτού, σαφώς και υπάρχουν άτομα τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν τους νέους, αυριανούς πολιτικούς της πρώτης γραμμής. Υπάρχουν λαμπρά μυαλά, εξαίρετοι επιστήμονες, νέοι με βαθιά κοινωνική αντίληψη, που σέβονται και βαδίζουν με βάση τις αρχές του κόμματος. Οι νέοι, λοιπόν, αυτοί μπορούν, και θα πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία, να σταθούν επάξια στην πρώτη γραμμή.
Είστε, ίσως, ο πιο στενός συνεργάτης του Αναπλ. Προέδρου του ΔΗ.ΚΟ, κ.Μάρκου Κυπριανού, τα τελευταία 4 χρόνια, σε μια περίοδο δύσκολη και κρίσιμη για το ΔΗΚΟ. Τι αποκομίσατε από τη συνεργασία σας αυτή;
Η συνεργασία μου με τον κ.Μάρκο Κυπριανού μετρά περισσότερα από 4 χρόνια. Αρχικά, συναντηθήκαμε όταν εγώ ήμουν ακόμη μέλος του μαθητικού και του φοιτητικού κινήματος. Τα τελευταία όμως 4 χρόνια η συνεργασία μας έγινε στενότερη, αφού βρίσκομαι δίπλα του ως Διευθυντής του γραφείου του.
Ομολογώ ότι έχω μάθει πολλά από τον κ.Μάρκο Κυπριανού, τόσο ως πολιτικό, όσο -και κυρίως- ως άνθρωπο.
Το σημαντικότερο που έχω μάθει είναι πως οι δύσκολες καταστάσεις, και δη οι πολιτικές, πρέπει να τυγχάνουν ψύχραιμης και νηφάλιας διαχείρισης, και οι σημαντικές αποφάσεις να λαμβάνονται με σοβαρότητα, συνέπεια, και καθαρό μυαλό. Γνώμονας πρέπει να είναι το καλό του τόπου και του κόμματος ως συνόλου, και όχι οι τυχόν -αναμενόμενες, ευπρόσδεκτες, και συνάμα αναγκαίες σε ένα πολιτικό κόμμα- προσωπικές φιλοδοξίες, ή οι τυχόν διαπροσωπικές διαφωνίες και συγκρούσεις- επίσης αναμενόμενες σε ένα δημοκρατικό χώρο. Επίσης, γνώμονας πρέπει να είναι και ο σεβασμός προς τα λοιπά μέλη της κοινωνίας, προς τα λοιπά μέλη του κόμματος, και προς τα πρόσωπα που η πάροδος των ετών και οι κοινοί αγώνες μας συνδέουν μαζί τους.
Ποια η θέση σου αναφορικά με τις διαγραφές στελεχών στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Σαφώς είναι μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να επικαλεστεί ότι αυτό, είτε σωστό είτε λάθος, είναι μια εξέλιξη που βοηθά το ΔΗΚΟ. Κατά την άποψή μου, όμως, είναι συνέπεια του γεγονότος ότι δεν καταφέραμε να ξεπεράσουμε τα εσωτερικά προβλήματα όπως αυτά προέκυψαν από τις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές. Σε κάθε κόμμα, και δη Δημοκρατικό, η εσωτερική αντιπολίτευση, αν μου επιτραπεί ο όρος, είναι αναγκαία και θεμιτή, πλην όμως, αυτή θα πρέπει να ασκείται πάντοτε στα πλαίσια που επιτάσσει το καταστατικό. Το ερώτημα που θα έπρεπε να τεθεί ενώπιον όλων μας, θεωρώ, είναι το γιατί δεν καταφέραμε εδώ και 5 χρόνια, να γεφυρώσουμε τις εσωκομματικές διαφωνίες, προκειμένου να μην υπάρχει σήμερα η «ανάγκη» ενεργοποίησης του Πειθαρχικού Συμβουλίου. Να μην ξεχνάμε, αφού επικαλούμαστε το καταστατικό, πως σύμφωνα τόσο με την γραμματική, όσο και την τελολογική ερμηνεία αυτού, είναι καθήκον και υποχρέωση όλων ανεξαιρέτως των στελεχών/μελών του ΔΗΚΟ, να λειτουργούν σε πνεύμα πρωτίστως ενότητας, αλληλεγγύης και συναγωνιστικότητας προς τους κοινούς στόχους ως αυτοί προνοούνται στο Άρθρο 2. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι η εσχάτη των ποινών, δηλαδή η διαγραφή στελεχών ή μελών, θα πρέπει να επιβάλλεται με φειδώ, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, κατόπιν δέουσας έρευνας, τήρησης της απαιτούμενης διαδικασίας, και με αποφάσεις πλήρως αιτιολογημένες. Μονάχα έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η διαφάνεια και το αδιάβλητο της διαδικασίας, και, κατ’ επέκταση, οι οποιεσδήποτε παρεμφερείς δυσμενείς αντιδράσεις στο σύνολο του ΔΗ.ΚΟ.