«Ο άνθρωπος αν έχει θέληση μπορεί να καταφέρει τα πάντα», δηλώνει η Μαρία Μασούρα σε μια κατάθεση ψυχής στο taxidromos24.com.
Η Μαρία πήρε την απόφαση που την άλλαξε. Μια εγχείρηση στο στομάχι και έγινε αγνώριστη, κέρδισε τη ζωή, όπως επισήμανε η ίδια. «Πλέον με καταλαβαίνουν από τη φωνή», ήταν η πρώτη ατάκα της Μαρίας, όταν άρχισε η συζήτηση μας, αφού όπως παραδέχθηκε στο taxidromos24.com, η ζωή της άλλαξε, η ίδια άλλαξε!
Για την Μαρία Μασούρα από την Πάφο δεν έχει κανένας να πει κακιά κουβέντα και σίγουρα αυτό δε μπορεί να διαψευστεί. Παρά τα 150 κιλά που έφθασε να ζυγίζει, η Μαρία ήταν και είναι ένα καλοπροαίρετο άτομο, που τα είχε πάντα καλά με το μέσα της, αλλά και το έξω της. Είχε μάθει από μικρή να διαχειρίζεται τα αδιάκριτα βλέμματα, το bullying που ίσως είχε δεχθεί σε νεαρότερη ηλικία, αλλά και τον περίγυρο της, ο οποίος την είχε αποδεχθεί όπως ήταν.
Παρόλα αυτά, πριν από λίγο καιρό κάτι σκίρτησε μέσα της και μετά από τις πιέσεις της οικογένειας της, τις αλλεπάλληλες – μάταιες προσπάθειες να χάσει βάρος με διατροφές κλπ., αποφάσισε να τολμήσει κάνοντας ένα μεγάλο βήμα. Για το καλό της υγείας της προχώρησε σε εγχείρηση στο στομάχι, έτσι ώστε να χάσει όλο αυτό το περιττό βάρος, το οποίο σκίαζε τη ζωή της για χρόνια, αλλά και την ίδια, αφού πλέον, η Μαρία έχει μεταμορφωθεί και αλλάξει προς το καλύτερο.
Μάλιστα, στο τέλος μας στέλνει το δικό της μήνυμα, ένα μήνυμα ψυχικής δύναμης, επισημαίνοντας μας πως ένας άνθρωπος αν θελήσει πραγματικά κάτι δεν έχει παρά να το διεκδικήσει και να το κερδίσει.
Πλέον είσαι μια νέα Μαρία μετά την απώλεια βάρους. Μπορείς να μας μιλήσεις για τη ζωή σου πριν και μετά;
«Πλέον η ζωή μου άλλαξε. Όχι σχετικά με τι έκανα πριν με τώρα, αλλά η ποιότητα της ζωής μου άλλαξε προς το καλύτερο. Πριν δε μπορούσα να πάω εκδρομή, δε μπορούσα ν συμμετέχω ενεργά σε δραστηριότητες και αυτό που με εμπόδισε πάντα ήταν το περιττό βάρος, λόγω και της εμπλοκής μου στο σώμα των προσκόπων. Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Είμαι δίπλα στα παιδιά, στους προσκόπους δεν δίνω απλά οδηγίες και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι άλλαξε μόνο το περίβλημα, το «κουτί» ας το πούμε, και όχι το περιεχόμενο. Ως Μαρία είμαι ο ίδιος χαρακτήρας, όπως πάντα.
Πλέον έχω κάνει την εγχείρηση, αλλά ακολουθώ και διατροφή για να διατηρηθώ στα κιλά μου, αλλά και για να χάσω και κάποια άλλα περιττά.»
Πώς πήρες την απόφαση για την εγχείρηση στο στομάχι και έτσι να χάσεις βάρος;
«Από παιδί ήμουν παχουλό μωρό. Πάντα μου άρεσε να τρώω λιχουδιές, πολλές λιχουδιές, και για αυτό έβαζα συνεχώς βάρος.Και μεγαλώνοντας δεν σταμάτησα. Συνέχιζα να τρώω νοστιμιές είτε της ζαχαροπλαστικής είτε της μαγειρικής και οποιασδήποτε κουζίνας, δεν έβγαζα σκάρτο κάτι.
Και κάπως έτσι άρχισα να πηγαίνω σε διατροφολόγους κατά καιρούς, αλλά δεν έχανα βάρος. Όχι γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, αφού ήταν μια χαρά επαγγελματίες, αλλά επειδή εγώ στη συνέχεια μετάνιωνα και άρχιζα να τρώω κανονικά.
Τα χρόνια πέρασαν και παρόλο που η οικογένεια, οι γονείς και οι φίλοι που αγαπούσαν και με αποδέχθηκαν όπως ήμουν, με συμβούλευαν να κάνω μια επέμβαση στομαχιού και έτσι να απελευθερωθώ από το πάχος που με καθήλωνε.
Ένας από τους ανθρώπους που με «πίεσε», με την καλή την έννοια, ήταν η μητέρα μου και αν δεν ήταν αυτή, κυρίως για λόγους υγείας, ίσως ακόμα να το σκεφτόμουν.»
Στα κοινωνικά δίκτυα δραστηριοποίησε έντονα. Θεωρείς, για παράδειγμα, το Facebook ως μέσο για να στείλεις τα δικά σου μηνύματα;
«Όπως είδατε και εσείς, στα κοινωνικά δίκτυα, και συγκεκριμένα στο Facebook, έχω αρκετές φωτογραφίες του πριν και του μετά. Θεωρώ πως είμαι από τα λίγα άτομα, τα οποία έχασαν βάρος και κράτησαν τις παλιές τους φωτογραφίες δημόσια. Αυτό ναι, όντως είναι ένα μήνυμα, προς όλους, για να δείξω πως όταν πάρεις μια απόφαση και έχεις θέληση τότε μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Ένας ακόμα λόγος που κράτησα τις φωτογραφίες είναι γιατί, πιστεύω, πως ένας άνθρωπος δεν πρέπει να διαγράφει την «ιστορία» του. Είναι σα να αρνείσαι το παρελθόν σου κατά κάποιο τρόπο.»
Έχεις ποτέ υποστεί bullying στη ζωή σου για τα κιλά σου;
«Δεν αντιμετώπισα κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό. Στη ζωή μου έμαθα να κρατώ τα θετικά και όχι τα αρνητικά, γιατί έτσι και αλλιώς είχα αποκτήσει μια θωράκιση, που θεωρώ ότι έβγαινε προς τα έξω.
Ένα περιστατικό, όμως, που θυμάμαι έντονα, ήταν σε κάποια φάση στο σχολείο όταν ένα παιδί μιλούσε άσχημα για εμένα, λόγω κιλών. Προσπάθησα να λύσω εγώ το θέμα μόνη μου, αλλά δυστυχώς δε τα κατάφερα. Τότε το ζήτημα επιλήφθηκε η μητέρα μου, η οποία ήρθε στο σχολείο και μίλησε στο διευθυντή.
Κάτι, όμως, που παρατηρώ στην Κυπριακή κοινωνία και θεωρώ ότι το έχουμε στο «αίμα» μας, είναι τα αδιάκριτα βλέμματα. Κάτι που δυστυχώς δεν αλλάζει εύκολα.
Αλλά δε με πειράζει ιδιαίτερα, πλέον. Σε αυτό βέβαια βοήθησε και ο προσκοπισμός, όπου μάθαμε να μη μας ενοχλεί το διαφορετικό και να δρούμε με το «εμείς» και όχι με το «εγώ». Ο προσκοπισμός μας έμαθε να μην είμαστε ρατσιστές, κάτι που ακολουθώ πάντα στη ζωή μου, αλλά και να διαχειριζόμαστε οτιδήποτε μας συμβαίνει στη ζωή μας.»
Ένα μήνυμα που θέλεις να στείλεις γενικά στους ανθρώπους;
«Θα ήθελα όλοι μας να κοιτάξουμε την παλάμη μας και να δούμε αν όλα τα δάκτυλα μας είναι ίδια. Και όπως ξέρουμε δεν είναι. Αυτό το λέω γιατί, παρόλο που τα δάκτυλα μας είναι διαφορετικά, αν δεν συνεργαστούν δε θα μπορούμε να διεκπεραιώσουμε κάποια εργασία με το χέρι μας. Άρα δε θα πρέπει να κρίνουμε και να καταδικάζουμε το διαφορετικό. Αντίθετα, ως σύνολο θα έπρεπε να συνεργαζόμαστε για το καλό της κοινωνίας μας.
Παράλληλα, θα ήθελα να επισημάνω κάτι που αντιλήφθηκα και εγώ τον τελευταίο καιρό. Το πάχος είναι «ασθένεια» και πρέπει να την καταπολεμήσουμε όλοι. Να προσέξουμε κυρίως την υγείας μας, και μετά τα υπόλοιπα.
Όλοι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ο άνθρωπος αν βάλει κάτι στο μυαλό του, με τη θέληση μπορεί να φθάσει πολύ ψηλά. Χάνοντας το περιττό μου βάρος, εγώ κέρδισα τη ζωή!»
