Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Διαβήτη, μια νεαρή κοπέλα, θέλοντας να αποκρύψει την ταυτότητα της, μας περιέγραψε πως είναι να ζεις με αυτό.
Στο taxidromos24.com, μια νεαρή κοπέλα αποφάσισε να ανοίξει την καρδιά της και εξιστορώντας μας πώς ένιωσε όταν άκουσε για πρώτη φορά τη λέξη διαβήτης στα 24 της χρόνια και πως είναι η καθημερινότητα της πλέον στα 26.
Πρόκειται για μια δυνατή κοπέλα, αγωνίστρια, που δεν ντρέπεται στην καθημερινότητα της να χρησιμοποιήσει ινσουλίνη, ακόμα και δημόσια.
Όπως μας ενημέρωσε, αυτή είναι η ζωή της, το έχει αποδεχθεί, και χωρίς να στερεί από τον εαυτό της το οτιδήποτε, κάνει ακόμα και χιούμορ για το πλέον απαραίτητο της “αξεσουάρ” που δεν είναι άλλο από τον μετρητή γλυκόζης.
– Πότε άκουσες ότι “πάσχεις” από διαβήτη και πώς ένοιωσες;
“Το 2015 το άκουσα για πρώτη φορά. Να σου πω την αλήθεια εκείνη τη στιγμή μου κόπηκαν τα πόδια. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω όταν μου το ανακοίνωσαν. Και όλο αυτό το συναίσθημα του φόβου που με κατέκλεισε ήταν εξαιτίας της άγνοιας. Το είχα απλά ακουστά. Δεν ήξερα τι σημαίνει. Δεν ήξερα τι είναι να ζεις με αυτό… μέχρι που έμαθα.
Υπέφερα πολύ, όμως, πριν να μάθω τι είχα. Παρόλα αυτά και μετά το σοκ που είχα υποστεί, βρήκα τη δύναμη και ενημερώθηκα για την κατάσταση μου, αλλά και την κατάσταση χιλιάδων άλλων ανθρώπων”.
– Πώς ενημερώθηκες για το τι ακριβώς είναι ο διαβήτης;
“Αποφάσισα, μετά το πρώτο σοκ, βέβαια, να το όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα και αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο. Κατάφερα, όμως, να διώξω τον φόβο που με κατάκλυσε εκείνα τα πρώτα λεπτά που το άκουσα και είπα ότι από εδώ και πέρα αυτή θα είναι η καθημερινότητα μου για να δώσω θάρρος στον εαυτό μου.
Έτσι, λοιπόν, πριν καν το ανακοινώσω στους δικούς μου ανθρώπους, αποφάσισα να πάω μόνη μου σε με καφετέρια και να ψάξω στο διαδίκτυο για τι ακριβώς πρόκειται, αφού πρώτα, βέβαια, πήρα τις απαραίτητες ιατρικές συμβουλές.
Τελικά, εκεί μέσα στο ψάξιμο, βρήκα πάρα πολλές αληθινές ανθρώπινες ιστορίες από άτομα διαφόρων ηλικιών. Πήρα θάρρος και από εκείνη την μέρα συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά.”
– Πώς είναι η ζωή σου από εκείνη την μέρα και έπειτα;
“Πάντα ήμουν ένα άτομο που φοβόταν τους γιατρούς και ειδικότερα τις ενέσεις. Άρα σκεφτείτε πως ήταν για εμένα να πρέπει να βάζω συχνά ενέσεις και μάλιστα μερικές φορές από μόνη μου.
Αυτό, μου πήρε πολύ καιρό να το συνηθίσω και ακόμα δεν μπορώ. Αλλά ξέρω ότι είναι για το καλό μου και αυτό είναι που μου δίνει κίνητρο. Δεν παραδίδω τα όπλα έτσι εύκολα. Ξέρετε, ο διαβήτης μου έμαθε να βγαίνω νικήτρια και να “κατατροπώνω” τους φόβους μου.
Πλέον, δε με ενδιαφέρει να βάζω τις ενέσεις μπροστά σε κόσμο και ας με κατακρίνουν, και ας με ρωτούν γιατί το κάνω αυτό. Και κάπου εκεί βρίσκω την ευκαιρία να τους λέω που αυτή είμαι εγώ και δεν με ενδιαφέρει η άποψη των άλλων, αφού έχω αποδεχθεί τον εαυτό μου.”
– Προσέχεις τη διατροφή σου λόγω του διαβήτη;
“Πρόσεχα και προσέχω τη διατροφή μου ανέκαθεν, άρα δεν ήταν κάτι που αναγκάστηκα να το κάνω. Και πιστέψετε με, δεν κάνω κάτι το ιδιαίτερο. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που προσέχει τη διατροφή του όπως όλοι μας.
Και βεβαίως όταν μου έρθει η όρεξη για κανένα γλυκάκι δεν νιώθω ενοχές, αφού με λίγο περισσότερη ινσουλίνη ο οργανισμός μου θα το απορροφήσει.
Και να ξέρετε πως πλέον το απαραίτητο μου “αξεσουάρ” είναι ο μετρητής της γλυκόζης (γέλια) και δεν ντρέπομαι να τον κουβαλώ μαζί μου!”
– Ένα μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις;
“Να ζούμε για το σήμερα. Ούτε για το παρελθόν, ούτε για το μέλλον, αλλά για το παρόν. Δε ξέρεις τι θα σου φέρει η επόμενη μέρα.
Ο διαβήτης μπορεί να ξεπεραστεί, όταν εσύ ο ίδιος είσαι καλά με τον εαυτό σου. Για αυτό αποδέξου τι είσαι, ζήσε, αγωνίσου και τότε όλα θα πάνε καλά.”
